Front Wołchowski

Front Wołchowski

Волховский фронт

(c) RIA Novosti archive, image #662767 / Anatoliy Garanin / CC-BY-SA 3.0 Szpital polowy, styczeń 1943. Front Wołchowski
Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1941 (I); 1942 (II)
Rozformowanie	1942 (I); 1944 (II)
Tradycje
Kontynuacja	Front Leningradzki i 2 Front Nadbałtycki
Dowódcy
Pierwszy	gen. Kirył Mierieckow
Działania zbrojne
II wojna światowa Operacja leningradzko-nowogrodzka
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	4 Armii 52 Armii 59 Armii 26 Armii

Front Wołchowski (ros. Волховский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

I Formowanie

Po raz pierwszy utworzony został 11 grudnia grudnia1941^[1]. Jego dowódcą został gen. Kirył Mierieckow. Front ten składał się z:

• 4 Armii
• 52 Armii
• 59 Armii
• 26 Armii (przemianowana na 2 Armię Uderzeniową).

Po sformowaniu rozwinął się on na odcinku pomiędzy Lubaniem a Nowogrodem przeciwko części niemieckiej Grupy Armii „Północ”. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady Leningradu. W okresie od stycznia do kwietnia 1942 roku wraz z Frontem Leningradzkim i Frontem Północno-Zachodnim uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia Niemców rejonie Lubania.

II formowanie

Po raz drugi został sformowany 23 kwietnia 1942 roku i został przekształcony w Wołchowską Grupę Operacyjną Frontu Leningradzkiego.

III formowanie

8 czerwca 1942 roku Front Wołchowski został odtworzony ponownie (dowódca gen. armii Kirył Mierieckow). W sierpniu tego roku przeprowadził wraz z Newską Grupą Operacyjną Frontu Leningradzkiego operację w rejonie miasta Siniawino, która związała znaczne siły niemieckie. 12 stycznia 1943 dokonał wraz z Frontem Leningradzkim przełamania niemieckiego frontu na odcinku 18 Armii w pobliżu Szlisselburga, w wyniku czego na południe od jeziora Ładoga powstał korytarz szerokości od 8 do 10 km łączący Leningrad z resztą kraju. W dniach od 14 stycznia do 1 marca 1944 roku razem z Frontem Leningradzkim i 2 Frontem Nadbałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej przeciwko GA ”Północ”. 15 lutego 1944 roku został rozwiązany w związku ze skróceniem linii frontu. Jego jednostki zostały podzielone pomiędzy sąsiedni Front Leningradzki i 2 Front Nadbałtycki.

Przypisy

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978,
• Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1971,
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.