Fryderyk August Oldenburg
Wielki Książę Oldenburga | |
Okres | od 13 lipca 1900 do 11 listopada 1918 |
---|---|
Poprzednik | Mikołaj Fryderyk Piotr |
Następca | Republika Weimarska |
Pretendent do tronu Oldenburga | |
Okres | od 11 listopada 1918 do 24 lutego 1931 |
Poprzednik | nowy tytuł |
Następca | Mikołaj Oldenburg |
Dane biograficzne | |
Dynastia | Oldenburgowie |
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1852 Oldenburg |
Data i miejsce śmierci | 24 lutego 1931 Rastede |
Ojciec | Mikołaj Fryderyk Piotr Oldenburg |
Matka | Elżbieta Sachsen-Altenburg |
Żona | Elżbieta Anna Hohenzollern Elżbieta Aleksandra |
Dzieci | Mikołaj Oldenburg Fryderyk August Oldenburg Aleksandra Oldenburg Ingeborg Alicja Oldenburg Altburg Maria Oldenburg |
Odznaczenia | |
Fryderyk August Oldenburg niem. Friedrich August von Oldenburg (ur. 16 listopada 1852 w Oldenburgu; zm. 24 lutego 1931 w Rastede) – był ostatnim wielkim księciem Wielkiego Księstwa Oldenburga. Panował w latach 1900–1918.
Życiorys
Lata wczesne
Fryderyk August był najstarszym synem wielkiego księcia Mikołaja Fryderyka Piotra (1827–1900) i jego żony Elżbiety księżniczki Sachsen-Altenburg (1826–1896). Jego młodszym bratem był książę Jerzy Ludwik (1855–1939). Jako książę następca tronu otrzymał staranne wykształcenie. Był prowadzony przez prywatnego nauczyciela, a następnie szkolił się jako oficer. W latach 1871–1873 był studentem na uniwersytetach w Bonn, Lipsku i Strasburgu. Edukację zakończył siedmiomiesięczną podróżą po Azji Mniejszej, Palestynie, Egipcie i Włoszech[1].
Panowanie
Rządy Fryderyka Augusta rozpoczęły się 13 lipca 1900 roku, w dniu śmierci jego ojca. Fryderyk August rządził konserwatywnie jak typowy przedstawiciel ery wilhelmińskiej, choć wskutek złych decyzji u progu panowania i z powodu chęci uzyskania większych nakładów finansowch na listę cywilną, zmuszony został do ustępstw na rzecz frakcji liberalnej w parlamencie[2]. Jako naczelny dowódca armii Wielkiego Księstwa Oldenburga brał udział w I wojnie światowej. Nominalnie dowodził oldenburskim pułkiem dragonów. W następstwie wydarzeń rewolucji listopadowej 1918 roku dnia 11 listopada abdykował i wyjechał do zamku w Rastede.
Zainteresowania i pasje
Fryderyk August przez całe życie okazywał zamiłowanie do podróży morskich i marynarki wojennej. Patronował rozbudowie dróg i szlaków wodnych i budowie oldenburskiego portu. Wynalazł chronioną przez DRP (Deutsches Reichspatentamt), czyli niemiecki urząd patentowy oraz wiele zagranicznych urzędów patentowych, śrubę napędową do statku tzw. „Niki Propeller” (Niki-Śmigło). Poprosił przodującego niemieckiego producenta okrętowych śrub napędowych Hamburską Firmę Theodor Zeise, aby tę śrubę dla niego zbudowała[3]. Ze względu na wysokie kompetencje w kwestiach morskich cesarz Wilhelm II mianował go, jako jedynego niemieckiego władcę na admirała Cesarskiej Marynarki Wojennej.
Małżeństwa i potomstwo
18 lutego 1878 roku dziedzic tronu Fryderyk August poślubił księżniczkę Elżbietę Annę Pruską (1857–1895). Z małżeństwa tego urodziły się dwie córki:
- Zofia Karolina (1879–1964),
- ∞ 1906 Eitel Fryderyk Hohenzollern (1883–1942)
- Małgorzata (1881–1882).
Po śmierci pierwszej żony Fryderyk August 24 października 1896 roku w Schwerinie poślubił księżniczkę Elżbietę Aleksandrę Mecklenburg-Schwerin (1869–1955). Para doczekała się pięcioro dzieci:
- Mikołaj Fryderyk Wilhelm (1897–1970),
- ∞ 1921 Helena Waldeck-Pyrmont (1899–1948)
- Fryderyk August (1900–1900),
- Aleksandra (1900–1900),
- Ingeborg Alicja (1901–1996),
- ∞ 1921 Stephan zu Schaumburg-Lippe (1891–1965)
- Altburg Maria (1903–2001),
- ∞ 1922 Josias zu Waldeck und Pyrmont (1896–1967).
Odznaczenia
- Order Zasługi Piotra Fryderyka Ludwika (Wielki Mistrz, Oldenburg)
- Order Orła Czarnego (Prusy)[4]
- Order Świętego Huberta (Bawaria)[4]
- Order Świętego Andrzeja (Rosja)[4]
- Order Annuncjaty (Włochy)[4]
- Order Korony Rucianej (Saksonia)[4]
- Królewski Order Wiktoriański (Wielka Brytania, 1907)[4]
- Order Słonia (Dania, 1909)[4]
- Krzyż Żelazny I i II klasy (Prusy)
Przypisy
- ↑ Hans Friedl (Hrsg.): Biographisches Lexikon zur Geschichte des Landes Oldenburg. Oldenburg 1992, S. 211
- ↑ Hans Friedl (Hrsg.), op. cit, S. 212
- ↑ 100 Jahre Theodor Zeise Hamburg-Altona. Hoppenstedts Wirtschafts-Archiv, Darmstadt 1968
- ↑ a b c d e f g The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 116.
Bibliografia
- Hans Friedl (Hrsg.): Biographisches Lexikon zur Geschichte des Landes Oldenburg. Oldenburg 1992, S. 211–213
- Bernd Kasten , Prinz Schnaps. Schwarze Schafe im mecklenburgischen Fürstenhaus, wyd. 1. Aufl, Rostock: Hinstorff, 2009, ISBN 3-356-01334-3, OCLC 535656143 .
- 100 Jahre Theodor Zeise Hamburg-Altona. Hoppenstedts Wirtschafts-Archiv, Darmstadt 1968.
Media użyte na tej stronie
Order of Black Eagle's ribbon - Prussia
Baretka: Rycerski Order Domowy Św. Huberta (Bawaria)
Autor: Reliavech, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barette de l'ordre de Saint-André (Russie impériale).
Autor: Portunes, Licencja: CC BY 4.0
Ribbon bar of the Danish Order of the Elephant
Order of the Most Holy Annunciation ribbon
Order of Peter Friedrich Louis's Ribbon - Oldenburg - Germany
Großherzog August II. von Oldenburg (1852-1931).
Baretka brytyjskiego Królewskiego Orderu Wiktorii.
Porträt Friedrich August von Oldenburg
Baretka: Krzyż Żelazny - I Klasy (1813)-1914-1918 (Prusy).
A so-called Real Photo postcard (RPPC), taken by the photographer Alfred Grohs subtitled "Duke and Duchess of Brunswick in front of the town hall at the funeral of General von Emmich". The same image with a different image description was also published by Gustav Liersch & Co. with the same continuous (order) number 7592, but with a slightly altered title "... talking to the Grand Duke of Oldenburg". The photo shows in the foreground Ernst August of Hannover (III.) Duke of Brunswick, Duke of Brunswick and Lüneburg, Prince of Hannover with his wife Viktoria Luise, Duchess of Brunswick-Lüneburg, Princess of Hannover, Princess of Great Britain and Ireland on the Tramplatz talking to Grand Duke Augustus II. of Oldenburg (with Pickelhaube) shortly before the funeral procession with a large entourage of the late General Otto von Emmich to Engesohder Friedhof. The two men in the background are unidentified.