Fryderyk August Rutowski
 | Ten artykuł należy dopracować |
 Portret autorstwa Louisa de Silvestre | |
| feldmarszałek | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Fryderyk August Rutowski (ur. 19 czerwca 1702, zm. 16 marca 1764 w Pillnitz) − nieślubny syn króla Polski Augusta II Mocnego i tureckiej niewolnicy Marii Anny von Spiegel, wolnomularz[1].
Życiorys
August Mocny uznał ojcostwo w roku 1724 i nadał jemu oraz siostrze tytuły hrabiów Rutowski[2]. Uczył się w Paryżu. 21 kwietnia 1738 roku został mianowany generałem kawalerii, a 9 sierpnia 1740 roku objął stanowisko gubernatora Drezna. Od 10 stycznia 1742 roku był też szefem regimentu dragonów. Podczas I wojny śląskiej dowodził wojskami saskimi w Czechach, brał udział w zdobyciu Pragi 26 listopada 1742 roku. W czasie II wojny śląskiej dowodził wojskami saskimi i austriackimi w przegranej bitwie z Prusami pod Kotliskami. 11 stycznia 1749 roku awansowany na feldmarszałka. W III wojnie śląskiej poniósł klęskę w bitwie z przeważającymi siłami pruskimi pod Pirną[3].
8 października 1724 został kawalerem Orderu Orła Białego, a w 1736 Orderu św. Henryka[4].
Przypisy
- ↑ Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 75.
- ↑ Fatima Maria Anna von Spiegel
- ↑ potomstwo naturalne władców
- ↑ Marta Męclewska (oprac.): Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie, 2008, s. 151.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia).
(Militär-Sankt-Heinrichs-Orden)