Fryderyk Krasicki
| Data i miejsce urodzenia | 4 marca 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 października 1961 |
| Poseł III kadencji Sejmu (II RP) | |
| Okres | od 16 listopada 1930 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
  | |
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1909–1925 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii asystencyjnej |
| Główne wojny i bitwy | |
Fryderyk Krasicki (ur. 4 marca 1888 w Zagórzu, zm. 6 października 1961 w Warszawie) – polski prawnik, dziennikarz, urzędnik, poseł na Sejm RP III kadencji, podporucznik cesarskiej i królewskiej armii oraz rezerwy piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 4 marca 1888 w Zagórzu jako syn Jana (ślusarz) i Petroneli z domu Pawlikowskiej[1][2]. W 1908 zdał eksternistycznie egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii w Sanoku[2][3][4]. Wcześniej, brał udział w strajkach w 1905, za co został skreślony z listy uczniów sanockiego gimnazjum[2]. Studiował na Wydziale Prawa w Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie (1908–1909) i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1911–1914).
Przed 1909 pracował jako urzędnik w kopalni ropy naftowej w Borysławiu. Podczas studiów działał w organizacji „Promieniści”, był członkiem Czytelni Akademickiej im. Adama Mickiewicza we Lwowie, Związku Strzeleckiego (w 1913 pełnił funkcję zastępcy skarbnika Zarządu Okręgowego Związków Strzeleckich w Krakowie). W latach 1908–1913 był współpracownikiem tygodnika „Przyjaciel Ludu”, w tym od 1912 do 1913 sekretarzem i redaktorem, a także osobistym sekretarzem Jana Stapińskiego. Związał się z Polskim Stronnictwem Ludowym (był sekretarzem na obszar Zachodniej Małopolski), a od 1913 był członkiem PSL Lewica.
Od 1 października 1909 służył w Armii Austro-Węgier i kształcił się w szkole jednorocznych ochotników, odbył także kurs karabinów maszynowych. Po wybuchu I wojny światowej w szeregach c. k. armii, od listopada 1914 do lutego 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. Następnie w stopniu podporucznika został dowódcą kompanii asystencyjnej w 45 pułku piechoty w Nisku. U schyłku wojny od 1 listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. Został zweryfikowany do stopnia podporucznika rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Następnie został wyreklamowany ze służby wojskowej przez Polską Komisję Likwidacyjną i przeniesiony do rezerwy z dniem 9 kwietnia 1925 w stopniu podporucznika.
Do stycznia 1920 był redaktorem „Przyjaciela Ludu”. Następnie pracował jako referent aprowizacji w Ministerstwie Aprowizacji, po czym od lipca 1922 ponownie był redaktorem „Przyjaciela Ludu”[2]. W kolejnych latach do 1925 był zatrudniony w służbie państwowej w Ostrowi Mazowieckiej, Kutnie i Kamieniu Koszyrskim. Zamieszkiwał w Głębokiem, Święcianach i Jaworowie – pracował jako urzędnik samorządowy, sekretarz sejmiku i kierownik Biura Wydziału Powiatowego Sejmiku Święciańskiego w Święcianach.
W 1926 został członkiem Stronnictwa Chłopskiego, później był organizatorem prosanacyjnego ZCh. W 1933 został współzałożycielem Warszawskiego Klubu Społeczno-Politycznego. W 1930 został posłem na Sejm RP III kadencji, wybrany w okręgu wyborczym nr 64 Święciany z ramienia BBWR. Należał do komisji komunikacyjnej, opieki społecznej i inwalidzkiej. Po upływie kadencji w połowie lat 30. wycofał się z działalności politycznej. Po zakończeniu II wojny światowej w 1946 został inspektorem Departamentu Kontroli Ministerstwa Aprowizacji i Handlu.
Po wojnie zamieszkiwał przy Placu Konstytucji 2 m. 36 w Warszawie[5]. Zmarł 6 października 1961 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-7-3)[6].
Był wujem Mieczysława Granatowskiego[7]. Jego żoną została Maria z domu Drożdżak. Ich synami byli Jan Krasicki (1919–1943, działacz komunistyczny), Witold (ur. 1921) i Jerzy (ur. 1923).
Ordery i odznaczenia
- Medal Niepodległości (24 października 1931)[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 13 czerwca 1930[9], 18 lipca 1946[10])
Przypisy
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1901/1902 (zespół 7, sygn. 29). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 337.
- ↑ a b c d 30. rocznica śmierci Janka Krasickiego. „Nowiny”, s. 5, Nr 200 z 1-3 kwietnia 1978. za: Współczesne Życiorysy Polaków. Janek Krasicki. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1977.
- ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 53.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-16].
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 131.
- ↑ Lista pochowanych. Fryderyk Krasicki. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Mieczysław Granatowski: Co można jeszcze wysupłać z pamięci?. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1944. Sanok: 2012, s. 78. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 140, poz. 208 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 113 „za zasługi na polu organizacji administracji publicznej”.
Bibliografia
- Fryderyk Krasicki. sejm.gov.pl. [dostęp 2014-07-10].
- Maciej Korkuć: Jan Krasicki “Kazik”: “Budujemy nowy świat”. radiomaryja.pl, 28 sierpnia 2009. [dostęp 2014-04-08].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).