Fryderyk Zoll (1899–1986)

Fryderyk Zoll

Kozłowski

major
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1899 Kraków
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1986 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	6 Pułk Artylerii Polowej, Okręg Warszawa AK: Zgrupowanie „Radosław”
Stanowiska	oficer placu, dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Modlina, powstanie warszawskie)
Odznaczenia

Fryderyk Zoll, ps. „Kozłowski” (ur. 11 listopada 1899 w Krakowie, zm. 25 lipca 1986 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej, inżynier.

Grobowiec Zollów

Życiorys

Urodził się 11 listopada 1899 w Krakowie^[1]. Był synem Fryderyka (1865–1948, profesor prawa UJ) i Adeli^[1] z Hoschów. W szeregach Wojska Polskiego uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej 1918 i w wojnie polsko-bolszewickiej^[2]. Został awansowany do stopnia podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922^[3][4]. Dziesięć lat później został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932^[5]. W latach 20. i 30. był oficerem rezerwowym 6 pułku artylerii polowej w Krakowie^[6][7][8].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 walczył w obronie Modlina^[2]. Po nastaniu okupacji niemieckiej został oficerem Armii Krajowej Okręgu Warszawa AK w stopniu majora, służył w Kedywie Komendy Głównej^[2][1]. Był członkiem Delegatury Rządu na Kraj^[2]. Uczestniczył w powstaniu warszawskim w szeregach Zgrupowania „Radosław”^[1][2]. Posługiwał się pseudonimem „Kozłowski”^[2]. Po upadku powstania opuścił stolicę wraz z ludnością cywilną^[2].

Ukończył studia z tytułem magistra inżyniera^[2]. Po wojnie był prezesem Komisji Klasyfikacji Gruntów przy Ministrze Skarbu RP^[2]. Działał w Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierownictwa^[2].

Zmarł 25 lipca 1986 w Warszawie^[2][2]. Został pochowany na 29 lipca 1986 na starym cmentarzu Podgórskim w Krakowie^[2].

Był żonaty z Irmą z domu Niemczewską, miał czterech synów, w tym Fryderyka (1924–1944, ps. „Chochołowski”) i Feliksa (1925–1944, ps. „Stefan”), którzy polegli w powstaniu warszawskim^[2][1], Andrzeja (ur. 1942, prawnik) i dwie córki^[9], w tym Marię (1928–2016, lekarz)^[10].

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi^[2]
• Warszawski Krzyż Powstańczy^[2]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[2]
• Odznaka Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
• Fryderyk Zoll. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 173, s. 5, 29 lipca 1986. 
• Fryderyk Zoll. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-12-10].
• Fryderyk Zoll. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-12-10].