Fryderyk Zoll (1899–1986)

Fryderyk Zoll
Kozłowski
major major
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1899
Kraków

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1986
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

6 Pułk Artylerii Polowej,
Okręg Warszawa AK: Zgrupowanie „Radosław”

Stanowiska

oficer placu,
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Modlina, powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Komisji Edukacji Narodowej

Fryderyk Zoll, ps. „Kozłowski” (ur. 11 listopada 1899 w Krakowie, zm. 25 lipca 1986 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej, inżynier.

Grobowiec Zollów

Życiorys

Urodził się 11 listopada 1899 w Krakowie[1]. Był synem Fryderyka (1865–1948, profesor prawa UJ) i Adeli[1] z Hoschów. W szeregach Wojska Polskiego uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej 1918 i w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Został awansowany do stopnia podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922[3][4]. Dziesięć lat później został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932[5]. W latach 20. i 30. był oficerem rezerwowym 6 pułku artylerii polowej w Krakowie[6][7][8].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 walczył w obronie Modlina[2]. Po nastaniu okupacji niemieckiej został oficerem Armii Krajowej Okręgu Warszawa AK w stopniu majora, służył w Kedywie Komendy Głównej[2][1]. Był członkiem Delegatury Rządu na Kraj[2]. Uczestniczył w powstaniu warszawskim w szeregach Zgrupowania „Radosław”[1][2]. Posługiwał się pseudonimem „Kozłowski”[2]. Po upadku powstania opuścił stolicę wraz z ludnością cywilną[2].

Ukończył studia z tytułem magistra inżyniera[2]. Po wojnie był prezesem Komisji Klasyfikacji Gruntów przy Ministrze Skarbu RP[2]. Działał w Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierownictwa[2].

Zmarł 25 lipca 1986 w Warszawie[2][2]. Został pochowany na 29 lipca 1986 na starym cmentarzu Podgórskim w Krakowie[2].

Był żonaty z Irmą z domu Niemczewską, miał czterech synów, w tym Fryderyka (1924–1944, ps. „Chochołowski”) i Feliksa (1925–1944, ps. „Stefan”), którzy polegli w powstaniu warszawskim[2][1], Andrzeja (ur. 1942, prawnik) i dwie córki[9], w tym Marię (1928–2016, lekarz)[10].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e Fryderyk Zoll. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-12-10].
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Fryderyk Zoll. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 173, s. 5, 29 lipca 1986. 
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 869.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 792.
  5. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 726.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 649.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 618.
  9. Fryderyk Zoll. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-12-10].
  10. Maria Zoll. myheritage.pl. [dostęp 2018-09-19].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Warszawski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Malopolska Krakow stary cm podgorski Wielicka grob Zollow 01 A-1028.JPG
Autor: Januszk57, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Kraków, al. Powstańców Śląskich 1 - Cmentarz podgórski stary (grób rodziny Zollów), 1784-1900, 1975
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol