Fryderyka Bacciarelli

Fryderyka Bacciarelli
Imię i nazwisko

Johanna Juliana Friederike Bacciarelli

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1733
Drezno

Miejsce śmierci

Warszawa

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Fryderyka Bacciarelli, właśc. Johanna Juliana Friederike Bacciarelli, de domo Richter (ur. 21 maja 1733 w Dreźnie, zm. w Warszawie) – niemiecka miniaturzystka i pastelistka, malarka nadworna polskich królów.

Życiorys

Stanisław August Poniatowski, krąg Fryderyki Bacciarelli
Pomnik Marcelego Baciarellego i jego żony Fryderyki w katedrze św. Jana w Warszawie

Urodziła się 21 maja[1][2] 1733 w Dreźnie[1][3], w artystycznej rodzinie Richterów[1]. Pobierała nauki malarstwa u Charlesa Hutina oraz u Marcella Bacciarelliego[3]. W 1753 roku rozpoczęła pracę dla dworu drezdeńskiego[3], zaś dwa lata później wyszła za mąż za Bacciarellego[1][3]. Lata 1756–1764 spędziła w Warszawie[1][3], 8 grudnia 1759 roku otrzymała tytuł malarki nadwornej Augusta III Sasa[1]. W 1764 roku otrzymała tytuł „académicienne agregée” w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie[1][2][3], później zostając jej członkiem honorowym[1]. Lata 1764–1766 spędziła w Wiedniu[1], gdzie tworzyła miniaturowe kopie obrazów dla Elżbiety Grabowskiej[3], po czym powróciła z mężem do Warszawy[1][3]. Chorowała na epilepsję[3]. Zmarła w Warszawie[1][3], prawdopodobnie 26 lutego[1] 1809[1][3], lub w 1811 czy 1812 roku[1].

Tworzyła miniatury, medaliony i pastele[2]. Portretowała przede wszystkim szlachtę i królów, w tym Stanisława Augusta Poniatowskiego[1], malując miniatury na kości słoniowej, co było nietypowe na ziemiach polskich[1]. Jak Hutin, posługiwała się techniką suchego pointylizmu, ograniczając użycie pigmentów[4]. Uczyła wielu kolejnych artystów, którzy stworzyli warszawską szkołę miniatur: Wincentego de Lesseur, Józefa Kosińskiego, Franciszka Olexińskiego czy Stanisława Marszałkiewicza[3]. Ponieważ rzadko podpisywała swe dzieła, większość prac została przypisana według tradycji[3].

Dwie córki Fryderyki, Anna i Manon, kontynuowały tradycje artystyczne rodziny, ucząc się rysunku[5]. Po nauce u obu rodziców Anna została miniaturzystką[1][3] i śpiewaczką[1].

Prace przypisywane Bacciarelli i jej warsztatowi znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Bacciarelli, Johanna Juliana Friederike, [w:] Allgemeines Künstlerlexikon – Internationale Künstlerdatenbank – Online, Andreas Beyer, Bénédicte Savoy, Wolf Tegethoff (red.), Berlin, Nowy Jork: K. G. Saur, 2021 [dostęp 2022-06-16].
  2. ↑ a b c BACCIARELLI, Mme Marcello, nee Johanna Juliana Friederike Richter, [w:] Neil Jeffares, Dictionary of pastellists before 1800. Online edition, 2020.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Iza Wiercińska, Stanisław August Poniatowski, król Polski w latach 1764–1796, Muzeum Narodowe w Warszawie - Zbiory Cyfrowe [dostęp 2022-06-16] (pol.).
  4. ↑ Marcello Bacciarelli w redingocie, Muzeum Narodowe w Warszawie - Zbiory Cyfrowe [dostęp 2022-06-16] (pol.).
  5. ↑ Karolina Dzimira-Zarzycka, Rajecka i Vigée-Lebrun, czyli kto mógł namalować „Portret kobiety w ogniu”, Prenumeratorka [dostęp 2022-06-16] (pol.).
  6. ↑ Muzeum Narodowe w Warszawie – Zbiory Cyfrowe, Muzeum Narodowe w Warszawie [dostęp 2022-06-16] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Chrzcielnica roboty Petrusa Noire Gallusa i pomnik Marcelego Baciarellego i jego żony Fryderyki w katedrze Św. Jana w Warszawie (80030).jpg
Chrzcielnica roboty Petrusa Noire Gallusa i pomnik Marcelego Baciarellego i jego żony Fryderyki w katedrze Św. Jana w Warszawie
Stanislas II Augustus Poniatowski.jpg
Stanislas II Augustus Poniatowski (1732-1798)