Fu’ad al-Mubazza
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pełniący Obowiązki Prezydenta Tunezji | |
Okres | od 15 stycznia 2011 |
Przynależność polityczna | bezpartyjny |
Poprzednik | Mohamed Ghannouchi (p.o.) |
Następca | |
Przewodniczący Izby Deputowanych | |
Okres | od 14 października 1997 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | As-Sahbi al-Karawi (p.o.) |
Fu’ad al-Mubazza, Fouad Mebazaa arab. فؤاد المبزع, Fuʾād al-Mubazzaʿ (ur. 15 czerwca 1933 w Tunisie) – tunezyjski polityk, były minister i ambasador, przewodniczący Izby Deputowanych od 1997 do 2011, pełniący obowiązki prezydenta Tunezji od 15 stycznia do 13 grudnia 2011.
Życiorys
Ukończył prawo i nauki ekonomiczne na Uniwersytecie Paryskim w Paryżu. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze przed uzyskaniem niepodległości przez Tunezję w 1956. W 1947 wstąpił w szeregi „młodzieży konstytucyjnej”. W 1954 został członkiem oddziału partii Neo Destour w Aix-en-Provence i Marsylii, która odgrywała główną rolę w ruchu niepodległościowym. W 1955 został sekretarzem generalnym Neo Destour w tunezyjskim mieście La Marsa, a rok później przewodniczącym partii w Montpellier[1].
Już po uzyskaniu niepodległości przez Tunezję, w 1961 objął stanowisko attaché w gabinecie sekretarza stanu zdrowia publicznego i spraw społecznych. Od 1962 do 1964 był szefem gabinetu sekretarza stanu ds. rolnictwa. W latach 1964–1965 oraz ponownie w latach 1967–1969 pełnił funkcję dyrektora ds. młodzieży i sportu. Od 1965 do 1967 był dyrektorem ds. bezpieczeństwa narodowego[1].
W latach 1969–1973 sprawował urząd mera Tunisu, a od 1975 do 1980 mera miasta Al-Marsa. W latach 1973–1978 zajmował stanowisko ministra młodzieży i sportu, a następnie ministra zdrowia (1978–1979) oraz ministra kultury i informacji (1979–1981). Po tym czasie był ambasadorem Tunezji przy biurze ONZ w Genewie (1981–1986). W latach 1985–1986 zajmował urząd przewodniczącego Komitetu Wykonawczego ds. Uchodźców. Od 1986 do 1987 pełnił funkcję ambasadora Tunezji w Maroku[1][2].
Po objęciu władzy przez prezydenta Zajna al-Abidina ibn Alego wstąpił do założonego przez niego Zgromadzenia Demokratyczno-Konstytucyjnego. W latach 1987–1988 ponownie zajmował stanowisko ministra młodzieży i sportu. Od 1995 do 1998 był merem Kartaginy[1][2].
W 1964 został po raz pierwszy deputowanym do parlamentu. Mandat ten sprawował kilkakrotnie, w latach 1964–1965, 1974–1981 oraz od 1995. 14 października 1997 objął funkcję przewodniczącego Izby Deputowanych[1][2].
15 stycznia 2011 Rada Konstytucyjna ogłosiła go pełniącym obowiązki szefa państwa po tym, jak dzień wcześniej prezydent Zajn al-Abidin ibn Ali zrezygnował z władzy pod wpływem masowych protestów społecznych i opuścił kraj. 14 stycznia 2011 obowiązki p.o. prezydenta przejął na krótko premier Mohamed Ghannouchi, który stwierdził, że prezydent Zajn al-Abidin ibn Ali jest tymczasowo niezdolny do wykonywania obowiązków. 15 stycznia 2011 Rada Konstytucyjna stwierdziła definitywne opróżnienie urzędu prezydenta i zgodnie z art. 57 konstytucji mianowała pełniącym obowiązki szefa państwa przewodniczącego parlamentu, który zgodnie z przepisami był zobligowany do organizacji wyborów prezydenckich w terminie od 45 do 60 dni od tej daty[3]. Jeszcze tego samego dnia został zaprzysiężony i powierzył premierowi Ghannouchiemu misję utworzenia rządu jedności narodowej[4].
Obowiązki prezydenta pełnił do grudnia 2011. 12 grudnia 2011 nowo powołane Zgromadzenie Konstytucyjne wybrało na urząd szefa państwa Al-Munsifa al-Marzukiego[5], który następnego dnia został oficjalnie zaprzysiężony[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e Biographie de Monsieur Foued Mebazaa Président de la Chambre des Députés (fr.). apf.francophonie.org. [dostęp 2011-01-25].
- ↑ a b c Fouad Mebazaa - Lawyer Profile (ang.). martindale.com. [dostęp 2011-01-15].
- ↑ Tunisia legal body says speaker is interim president (ang.). Reuters, 15 stycznia. [dostęp 2011-01-15].
- ↑ Shooting on the streets as Tunisia tries to form coalition (ang.). Reuters, 15 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-22].
- ↑ Tunisia installs former dissident as president (ang.). Reuters, 12 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-12].
- ↑ Tunisia's new president Marzouki sworn in (ang.). AFP, 13 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-03)].
Media użyte na tej stronie
Presidential standard of Tunisia, with Arabic word للوطن lilwatan "for the nation".
Autor:
- Foued_Mbazzaa,_Président_de_la_République_Tunisienne_par_intérim,_le_15_janvier_2011.jpg: Wassim Najar
- derivative work: — Habib M'HENNI [¿tell me?]
Foued Mbazzaa sortant du bureau de la présidence da la Chambre des Députés comme Président de la République Tunisienne par intérim le 15 janvier 2011 après le serment.