Fulmine
| ||
| Historia | ||
| Stocznia | Odero | |
| Położenie stępki | 1896 | |
| Wodowanie | 1897 | |
 Regia Marina | ||
| Wejście do służby | 1897 | |
| Wycofanie ze służby | 1921 | |
| Los okrętu | sprzedany na złom | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | 293 | |
| Długość | 62,1 m | |
| Szerokość | 6,4 m | |
| Zanurzenie | 2,28 m | |
| Napęd | ||
| maszyna parowa 4730KM | ||
| Prędkość | 24 węzłów | |
| Uzbrojenie | ||
| zobacz tekst | ||
| Załoga | 50 | |
Fulmine – pierwszy włoski kontrtorpedowiec[1].
Stępkę pod "Fulmine" położono w stoczni Odero w 1897 roku, a wodowano go i wszedł do służby rok później[1]. "Fulmine" nie udało się osiągnąć zaplanowanej dla niego prędkości 30 węzłów i okręt został uznany za nieudany[1], ale zdobyte przy jego konstrukcji doświadczenie zaowocowało późniejszym znacznie bardziej udanym typem Soldati[2].
Początkowo uzbrojony był w pięć armat 57 mm i trzy 355,6 mm wyrzutnie torped, w 1901 jego uzbrojenie została zmienione na jedną armatę 76,2 mm, dwie armaty 57 mm i dwie wyrzutnie torped[1].
W latach 1906-11 "Fulmine" używany był do szkolenia kadetów z wyjątkiem krótkiego okresu (listopad 1911 – maj 1912) kiedy brał udział w wojnie włosko-tureckiej[3].
Okręt został sprzedany na złom w 1921 roku.
Przypisy
- ↑ a b c d Eric Osborne: Destroyers: An Illustrated History Of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-Clio. ISBN 1-85109-479-2.
- ↑ Bernard Ireland: The Illustrated Guide To Destroyers And Frigates. 2009. ISBN 978-1-84681-336-8. (ang.)
- ↑ Robert Gardiner, Przemysław Budzbon, Randal Gray: Conway's All the world's fighting ships, 1906-1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
_crowned.svg)
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki