Górnik (1921)

Górnik
Klasa

holownik

Historia
Stocznia

Flender-Werke, Lubeka Niemcy

Wodowanie

1921

 Niemcy
Nazwa

Galata

Wejście do służby

1921

 Polska
Nazwa

Bagatela
Górnik

Wejście do służby

1926

Zatonął

1 listopada 1927

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pojemność 210 BRT[1]

Długość

32,8 m

Szerokość

7 m

Napęd
maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 580 KM

Górnik – holownik morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa Żegluga Wisła-Bałtyk, zbudowany w 1921 roku, pierwotnie służył u niemieckiego armatora pod nazwą Galata. Zatonął 1 listopada 1927 roku.

Historia

Zbudowany został w 1921 roku w stoczni Flender-Werke w Lubece[1]. Zamówiony został dla towarzystwa żeglugowego Hapag w Hamburgu pod nazwą „Galata”, w 1923 roku trafił do armatora Bugsier-, Reederei- und Bergungs AG w Hamburgu[2].

W listopadzie 1926 roku został zakupiony przez polskie nowo powstałe polskie Towarzystwo Żegluga Wisła-Bałtyk w Tczewie i używany był początkowo pod nazwą „Bagatela”, a ostatecznie „Górnik” do holowania lichtug wywożących węgiel z Tczewa do zagranicznych portów nadbałtyckich[2]. Był on najnowszym i drugim co do mocy holownikiem Towarzystwa[2].

1 listopada 1927 roku „Górnik” powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął[3]. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz[3]. Izba Morska orzekła, że przyczyny zatonięcia nie da się ustalić[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Miciński 1996 ↓, s. 163.
  2. ↑ a b c Miciński 1996 ↓, s. 154.
  3. ↑ a b c Miciński 1996 ↓, s. 162-165.

Bibliografia

  • Jerzy Miciński: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk: Polnord, Oskar, 1996, s. 154-175. ISBN 83-86181-23-0.

Media użyte na tej stronie