Góry Domeyki

Cordillera de la Sal (Góry Solne) – część Gór Domeyki, w oddali widać szczyty Licancabur i Juriques.

Góry Domeyki[1] (hiszp. Cordillera Domeyko) – pasmo górskie w Andach, w północnym Chile, na zachód od Salar de Atacama. Pasmo ma przebieg południkowy i rozciąga się na długości około 600 km[2][3]. Najwyższy szczyt Gór Domeyki to Cerro Quimal o wysokości 4278 m n.p.m.[4]

Masyw został utworzony z materiałów intruzyjnych i paleozoicznych i rozciąga się w formie płaskowyżu wrzynającego się między Kordylierą Nadbrzeżną a łańcuchem Andów. Stanowi granicę dwóch stref zimnych i suchych: pustyni Atakama w depresji Centralnej i Puna de Atakama, na południowym skraju płaskowyżu andyjskiego w północno-zachodniej Argentynie. Pustynia Atakama jest pasem o długości 1000–1500 km i 900 m wysokości. Zawiera liczne solniska umiejscowione na wysokościach sięgających 2400 m (Pajonales, Punta Negra, Pedernales Isla, Aufrero, Maricunga) zwiększających zasolenie Atakamy. Puna de Atacama w Argentynie, o długości 320 km, 240 km szerokości i wysokości między 3300 i 4000 m, jest również strefą kopalni soli.

Klimat jest skrajnie suchy i tylko na dnie niektórych dolin i załamań terenu istnieją ślady życia. Wpływ mgły pozwala na utrzymanie tej wegetacji, a wpływ prądu El Niño powoduje obfite deszcze w krótkiej porze deszczowej. Rzeka Loa, przepływająca przez ten obszar, niesie swe wody z gór do Pacyfiku, przecinając Kordylierę Nadbrzeżną i pustynię Atacama, gdzie tworzy szeroki zakręt. Góry zawierają cenne zasoby mineralne, szczególnie miedzi i azotanów, które są wykorzystywane od około połowy XIX wieku. Kopalnia miedzi w Chuquicamata jest największą na świecie kopalnią odkrywkową.

W 1948 roku otwarto linię kolejową, która połączyła prowincję Salta w Puna de Atacama z osiedlami położonymi na pustyni o tej samej nazwie (Atacama)[5].

Góry Domeyki zawdzięczają swoją nazwę Ignacemu Domeyce. Nadano ją w roku jego śmierci.

Przypisy

  1. ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: Nazewnictwo geograficzne świata, Zeszyt 1, Ameryka Australia i Oceania. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004. [dostęp 2008-11-15].
  2. ↑ Muñoz, N., Charrier, R. and Jordan, T.: Interactions between basement and cover during the evolution of the Salar de Atacama Basin, northern Chile. Rev. geol. Chile.. s. 55–80. [dostęp 2008-11-15]. (ang.).
  3. ↑ Guillermo Chong Diaz: Contribution to the knowledge of the Domeyko Range in the. [dostęp 2008-11-15]. (ang.).
  4. ↑ Claudio Latorre, Julio L. Betancourt, Kate A. Rylander, Jay Quade, Oscar Matthei: A vegetation history from the arid prepuna of northern Chile (22^23‡S) over the last 13 500 years. Elsevier Science, 17 stycznia 2003. [dostęp 2008-11-15]. (ang.).
  5. ↑ Cordillera_Domeyko.html

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Chile san pedro de atacama felsformation und licancabur.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Skaifyomonul (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Eine Felsformation in der Nähe von San Pedro de Atacama. Im Hintergrund erkennt man den Volcán Licancabur. Der chilenisch-bolivianische Berg erhebt sich auf 5920m.