Góry Stolickie
| ||
Stolica na środku u góry | ||
Kontynent | Europa | |
Państwo | Słowacja | |
Najwyższy szczyt | Stolica (1476 m n.p.m.) | |
Jednostka dominująca | Rudawy Gemerskie, Karpaty | |
48°37′30″N 19°54′50″E/48,625000 19,913889 |
Góry Stolickie (słow. Stolické vrchy) – wyróżniana przez geografów słowackich część Rudaw Słowackich (Slovenské rudohorie)[1]. W regionalizacji polskiej według Jerzego Kondrackiego nie istnieje taka jednostka, pasmo tych gór zaliczane jest do Rudaw Gemerskich[2]. Najwyższym szczytem jest Stolica (1476 m). Zachodnia część Gór Stolickich włączona została w obszar Parku narodowego Muránska planina[3].
Położenie
Góry Stolickie tworzą silnie wydłużoną grupę górską ciągnącą się od doliny Krywańskiego Potoku (Krivanský potok) w miejscowości Lovinobaňa w kierunku północno-wschodnim po Słowacki Raj i Volovské vrchy. Granica między tymi pasmami jest umowna, biegnie od przełęczy Besník przez szczyty Ondrejisko (1266 m), Honzovské (1172 m) i miejscowość Rejdová. Od północno-zachodniej strony graniczą z Niżnymi Tatrami, Murańską Płaniną i Rudawami Weporskimi. Od południowego wschodu graniczą z Pogórzem Rewuckim (Revúcka vrchovina)[3].
Geomorfologia
Najwyższym szczytem jest Stolica (1476 m). Inne wysokie szczyty to Kohút (1409 m), Kyprov (1391 m), Falterov (1338 m) i Buchvald (1293 m)[3]. Oddzielone są od siebie wysoko położonymi, szerokimi przełęczami i głębokimi, tektonicznymi bruzdami. Grzbiety są płaskie, różnica wysokości między szczytami i dnem dolin wynosi 300-640 m, średni kąt nachylenia stoków od 19 do ponad 25 stopni[4].
Hydrografia
Góry Stolickie znajdują się w zlewniach rzek Slana, Rimava, Ipola i Hnilec. Najwięcej wody w marcu i kwietniu, najmniej we wrześniu i październiku, co wskazuje na górski charakter odpływu. Zasoby wód podziemnych są w większości związane ze skałami granitoidowymi. Wydajność źródeł jest mała do średniej, wody z niską zawartością minerałów[4].
Przyroda
Większość obszaru Gór Stolickich porasta las, ale jest to już las silnie zmieniony wskutek działalności człowieka. Szczególnie intensywne osadnictwo miało miejsce w południowej i południowo-zachodniej części regionu, zwłaszcza w dolinach i niżej położonych stokach gór, gdzie były bardziej odpowiednie warunki do tworzenia osad, pastwisk i pół uprawnych. W przeszłości w Górach Stolickich działało również górnictwo. Obecnie w dolnej części gór w lasach dominują buki i graby, w górnej świerki z domieszką buków. Zachodnia część o najlepiej zachowanej przyrodzie włączona została w obszar Parku Narodowego Muránska planina[4].
Szlaków turystycznych jest wiele. Główne miejscowości, z których one wychodzą, to Lovinobaňa, Rejdová, Muráň, Slavošovce, Revúca i Tisovec[3].
Przypisy
- ↑ Emil Mazúr, Michal Lukniš, B. Balatka, J. Loučková, J. Sládek Geomorfologické členenie SSR a ČSSR. Mapa mierky 1:500 000, Slovenská kartografia, SUGK, Bratislava 1986
- ↑ Jerzy Kondracki Fizycznogeograficzna regionalizacja Czech, Słowacji, Węgier i Rumunii w układzie dziesiętnym, "Przegląd Geograficzny", tom LXVIII, z 3-4, 1996, str. 457-466
- ↑ a b c d Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji. [dostęp 2017-06-05].
- ↑ a b c Stolické vrchy. [dostęp 2017-12-12].
Media użyte na tej stronie
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Autor: derivative work Виктор_В, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief map of Slovakia
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok ze zboczy Kralova hola. W dole Telgart
Autor: ++Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
View from Dobšinský kopec