Gęstość minerału
 | Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem gęstość. Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Gęstość minerału
Jest bardzo ważną cechą diagnostyczną; zależy od:
- składu chemicznego,
- porowatości,
- obecności defektów wewnętrznych – szczelin, pęknięć, inkluzji
Gęstość względna minerału jest względną liczbą wskazującą, ile razy jest on cięższy lub lżejszy od tej samej ilości wody.
Gęstość bezwzględna tzw. masa właściwa – czyli stosunek masy do objętości (g/cm³).
Gęstość pozorna (gęstość objętościowa, gęstość usypowa, gęstość nasypowa) (g/cm³) – wyraża stosunek masy do objętości wraz z zawartymi w minerale porami (pustkami).
Różnica między gęstością bezwzględną a gęstością pozorną jest miarą porowatości minerału.
Dokładne określenie gęstości wymaga specjalnych metod.
Pomiar gęstości przeprowadza się najczęściej przy użyciu wagi hydrostatycznej, której zasada działania opiera się na prawie Archimedesa. Ponieważ gęstość zależy od temperatury pomiaru (maleje w miarę jej wzrostu), dlatego należy utrzymywać stałe warunki pomiaru, tj. temperaturę 20 °C i dla takiej wartości podawać mierzoną gęstość.
Gęstość minerałów jest bardzo zróżnicowana.
Największe wartości (w g/cm³) mają:
- metale rodzime (10,0–23,0)
- minerały kruszcowe (9–4)
Najmniejsze zaś substancje pochodzenia organicznego:
- np. bursztyn (1,33)
Większość minerałów, głównie skałotwórczych, ma gęstość w granicach 2–4 g/cm³.