Główka (grzyby)
Główka (łac. caput) – kulista część owocnika u niektórych grzybów, znajdująca się na szczycie jego trzonu. Występuje np. u grzybów z rodzaju berłóweczka (Tulostoma). Owocniki z główką stanowią pośrednią formę między owocnikami otwartymi (grzyby kapeluszowe), a owocnikami zamkniętymi (wnętrzniakami). Po dojrzeniu główka pęka i przez pęknięcie wydostają się z niej zarodniki. Miejsce pęknięcia (ujście) i jego morfologia mają znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków grzybów główkowych. Czasami u podstawy główki znajdują się w postaci kołnierzyka resztki egzoperydium[1].
Nie zawsze główka ma kulisty kształt. U niektórych owocników, np. w rodzinie smardzowatych, główka jest wydłużona, a na jej powierzchni znajdują się wypukłe żebra i wklęsłe alweole[2].
Przypisy
- ↑ Wanda Rudnicka-Jezierska: Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Podstawczaki (Basidiomycetes): purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodematales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiakowe (Podaxales). Kraków: Instytut Botaniki PAN, 1991. ISBN 83-85444-01-7.
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-89648-09-1.