Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1922 | |
| Rozformowanie | 1923 | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Warszawa Toruń | |
Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii (GSAiI) – wyższa szkoła wojskowa kształcąca, w roku szkolnym 1922/1923, kandydatów na oficerów artylerii i wojsk technicznych: saperów, kolejowych, samochodowych i łączności Wojska Polskiego.
W latach 1918–1922 oficerów do jednostek saperskich kształcono w Obozie Szkolnym Saperów zlokalizowanym w Warszawie na Powązkach. W 1922, po przejściu Wojska Polskiego na stopę pokojową, przyjęto zasadę tworzenia szkół oficerskich dla poszczególnych rodzajów broni. Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii została sformowana w lipcu 1922. Studia miały trwać trzy lata. Przyjmowani do niej byli kandydaci w wieku 18-27 lat, posiadający świadectwo dojrzałości lub szkołę równorzędną i podchorążych rezerwy. W grudniu 1922 zakończoną wstępną organizację Wydziału Artylerii i Wydziału Inżynierii, jednak ze względu na brak warunków kwaterunkowych w Warszawie, Wydział Artylerii przeniesiono do Torunia.
W maju 1923 utworzono dwie odrębne szkoły Oficerską Szkołę Inżynierii w Warszawie i Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu.
Bibliografia
- Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970.
- Jan Piotr Erbiński, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego 1944-1984, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986.
Linki zewnętrzne
- Tymczasowy Statut Głównej Szkoły Artylerji i Inżynierji. „Dziennik Rozkazów MSWojsk.”, s. 689–693, 25 lipca 1922. [dostęp 2015-01-05].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).