Główne Archiwum Indii

Katedra, Alkazar i Główne Archiwum Indii w Sewilli[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, II, III, VI

Numer ref.

383

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Położenie na mapie Sewilli
Mapa konturowa Sewilli, w centrum znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”
Położenie na mapie Andaluzji
Mapa konturowa Andaluzji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”
Ziemia37°23′05,7″N 5°59′35,1″W/37,384917 -5,993083

Główne Archiwum Indii[1] – budynek w Sewilli w Hiszpanii[1]. Utworzono w 1785 z woli króla Hiszpanii Karola III, w celu zgromadzenia w jednym miejscu dokumentów dotyczących hiszpańskich kolonii, do tej pory rozproszonych w trzech miastach: Simancas, Kadyksie i Sewilli. Za realizację projektu odpowiedzialny był ówczesny minister ds. kolonii José de Gálvez y Gallardo, który na głównego wykonawcę wyznaczył historyka Juana Bautistę Muñoza.

Na siedzibę archiwum wybrano Giełdę Handlową w Sewilli, zbudowaną w latach 1584-1598, za panowania Filipa II przez Juana de Mijares, według planów Juana de Herrera. Archiwum mieści się tam do dziś.

Za utworzeniem nowego archiwum przemawiały dwa argumenty. Po pierwsze, przepełnienie Głównego Archiwum w Simancas, centralnego archiwum Korony. Z drugiej strony, zgodna z duchem Oświecenia potrzeba opisania historii konkwisty i kolonizacji hiszpańskiej, która byłaby odpowiedzią na niehiszpańskie próby podjęcia tego tematu.

W październiku 1785 do Archiwum zaczęły napływać pierwsze dokumenty. Od tej chwili w różnych transzach do Sewilli docierały źródła z najważniejszych instytucji związanych z koloniami, a już wkrótce archiwum stało się najważniejszym zbiorem dokumentów dotyczących administracji hiszpańskiej w Nowym Świecie i na Filipinach. Rok 1760 przyjęto jako cezurę podziału dokumentacji na część administracyjną i historyczną – wszelkie akta sprzed tej daty musiały być wysłane do Sewilli, pozostałe zaś dokumenty instytucje mogły zachować dla celów bieżącego zarządzania.

Dziś archiwum przechowuje ponad 9 km bieżących dokumentacji. To ponad 43 tys. jednostek archiwalnych liczących ok. 80 milionów stron. Wszystkie dokumenty pochodzą z najważniejszych instytucji związanych z hiszpańskimi koloniami[2]:

  • Rady Indii (Consejo de Indias) (XVI-XIX wiek)
  • Domu Handlowego Indii (Casa de Contratación de Indias) (XVI-XVIII wiek)
  • Konsulatów w Sewilli i Kadyksie (XVI-XIX w.)
  • sekretariatów Kancelarii Powszechnej Indii (Despacho Universal de Indias) (XVIII-XIX w.)
  • sekretariatu Trybunału Portowego w Kadyksie (Juzgado de Arribadas de Cádiz) (XVIII-XIX w.)
  • Wydziału Zamorskiego Trybunału Obrachunkowego (Sala de Ultramar del Tribunal de Cuentas) (XIX w.)
  • Królewskiej Kompanii w Hawanie (XVIII-XIX w.)

Tylko niektóre spośród dokumentów pochodzą bezpośrednio z instytucji kolonialnych (Generalna Kapitania Kuby, z XVIII-XIX w., przeniesionych do Hiszpanii po klęsce w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej) albo od osób fizycznych związanych z kolonizacją (np. dokumentów z XV-XVIII w. otrzymanych w 1930 r. od 15. diuka de Veragua, bezpośredniego potomka Krzysztofa Kolumba, a także od jednego z ostatnich zarządców Filipin, generała Polavieja czy wicekróla Peru José Abascala).

Archiwum w Sewilli wciąż jest największym zbiorem dokumentów o hiszpańskiej aktywności w Ameryce i na Filipinach. Akta są wyjątkowym źródłem informacji o historii politycznej, społecznej i ekonomicznej, dziejach Kościoła i historii sztuki, a także geografii tych terytoriów. Wiele spośród dokumentów ma bezcenną wartość historyczną: w zbiorach znajdują się m.in. rękopisy Kolumba[3], Ferdynanda Magellana, Vasco Núñeza de Balboa, Ferdynanda Cortesa, Francisco Pizarro. Co roku tysiące badaczy korzystają ze zgromadzonej tu dokumentacji.

W 1987 Archiwum (wraz z katedrą, alkazarem i wieżą Giralda w Sewilli) zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Przypisy

  1. a b Zmiany wprowadzone na 90. posiedzeniu Komisji (4 listopada 2015 roku). ksng.gugik.gov.pl. [dostęp 2016-01-01]. (pol.).
  2. Władysław Stępniak, Pobyt w Archiwum Narodowym Indii, „Archeion”, 96, 1995, s. 98-111.
  3. Jerzy Cepik, Krzysztof Kolumb, wyd. Wyd. 1, Katowice: Wydawn. "Śląsk, ", 1981, ISBN 83-216-0200-2, OCLC 9918520 [dostęp 2021-12-14].

Media użyte na tej stronie

Spain location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Spain

Equirectangular projection, N/S stretching 130 %. Geographic limits of the map:

  • N: 44.4° N
  • S: 34.7° N
  • W: 9.9° W
  • E: 4.8° E
Andalucía-loc.svg
Autor: Miguillen, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Andalusia
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Cathedral and Archivo de Indias - Seville.jpg
View of the Cathedral of Seville and the Archivo de Indias
Location map Seville.png
Autor: Dr. Blofeld, insert by Miguillen, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Seville

Geographic limits of the map:

  • N: 37.444°
  • S: 37.335°
  • W: -6.07°
  • E: -5.891°
w:pl:Licencje Creative Commons
uznanie autorstwana tych samych warunkach
Wolno:
  • dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
  • modyfikować – tworzyć utwory zależne
Na następujących warunkach:
  • uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
  • na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.