Głomacz
Głomacz (łac. Glomuzi) – zgodnie z relacją przytoczoną przez Thietmara w jego kronice (I,3) otoczone wielką czcią święte źródło słowiańskiego plemienia Głomaczów, położone w odległości około dwóch mil od Łaby[1]. Eponim plemienia oraz całej krainy[2].
Zgodnie z relacją Thietmara wody Głomacza rozlewały się w wielkie trzęsawisko, które w czasie pokoju „pokrywa się pszenicą, owsem i żołędziami”, co wskazuje na jego gospodarcze wykorzystanie[1]. Samemu źródłu przypisywano cechy nadprzyrodzone i otaczano je wielką czcią[1], miały się w nim bowiem manifestować sakralne moce opiekuńcze plemienia oraz siły wieszcze[2]. Kult źródła utrzymywał się wśród miejscowej ludności jeszcze po formalnej chrystianizacji południowego Połabia[3]. Miano Głomacz, wywodzące się z prasłowiańskiego rdzenia *golm-, przetrwało we współczesnej nazwie miejscowej Lommatzsch[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Słownik starożytności słowiańskich. T. 2. Cz. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1964, s. 111.
- ↑ a b Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, s. 216.
- ↑ Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 74-75.
Linki zewnętrzne
- Głomacz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa 1881.
Media użyte na tej stronie
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism
Wasseransammlung unmittelbar gegenüber der früheren Lage des Paltzschener Sees