Głos Karmelu

Ten artykuł od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Głos Karmelu – dwumiesięcznik o charakterze formacyjnym. Każdy numer stanowi odsłonę tematu rocznego.

Historia czasopisma

"Głos Karmelu" w latach największego rozkwitu (1929–1932) osiągał nakład 12 000 egzemplarzy.

Zgodnie z założeniami, "Głos Karmelu" starał się "pobudzać czytelników do postępu w modlitwie, cnocie i świętości oraz jednoczyć ich węzłem braterstwa w jednej rodzinie karmelitańskiej pod opieką Matki Bożej Szkaplerznej". Jego celem było także ukazywanie tego, co składa się na obraz "wewnętrznego i zewnętrznego życia Zakonu oraz Stowarzyszeń Karmelitańskich".

Przed wojną "Głos Karmelu" docierał do wielu regionów Polski (m.in. krakowskiego, śląskiego, warszawskiego, łódzkiego, wołyńskiego, wielkopolskiego, tarnowskiego, podlaskiego, lwowskiego, lubelskiego, wileńskiego, pomorskiego, stanisławowskiego), a także do Ameryki Północnej i Niemiec.

Obecnie jest dostępny na terenie całego kraju, w księgarniach katolickich, w salonach Empik oraz w prenumeracie.

Wybrane daty

• 13 maja 1927 – Rada Prowincjalna Karmelitów Bosych jednogłośnie przyjęła projekt wydawania miesięcznika pt. "Głos Karmelu", powołując na urząd redaktora i dyrektora Wydawnictwa o. Józefa od Matki Bożej z Góry Karmel (Jana Prusa).
• 5 lipca 1927 – Ojciec Wilhelm od św. Alberta (Lechner), generał zakonu, zatwierdził powstanie miesięcznika i jego redakcję.
• 20 lipca 1927 – W uroczystość św. Eliasza ukazał się drukiem pierwszy zeszyt "Głosu Karmelu", wydany z okazji koronacji obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie.
• 1936 – Ojciec Bernard od Matki Bożej (Smyrak) zainicjował wydawanie Kalendarza "Głosu Karmelu", który m.in. popularyzował wydawane czasopismo. Kalendarze ukazywały się w latach 1937–1941, tj. do chwili likwidacji "Głosu Karmelu" przez hitlerowców. Ostatni z nich został wydany jako numer świąteczny "Głosu Karmelu" w roku 1940.
• 24 października 1939 – Gubernator Hans Frank wydał zakaz wszelkich publikacji, wydawania i sprzedawania książek. Na dalsze publikowanie "Głosu Karmelu" pozwolono dzięki staraniom o. Pawła Guta.
• 1940 – Pomimo wydanego w listopadzie zarządzenia władz okupacyjnych o całkowitym zakazie publikacji książek i czasopism, Wydawnictwu udaje się wydrukować jeszcze numer "Głosu Karmelu" na miesiąc luty 1941. Jest to wydanie konspiracyjne w rekordowym nakładzie 40 000 egzemplarzy.
• 1941 – Zgłoszony oficjalnie marcowy numer "Głosu Karmelu" został kategorycznie odrzucony przez władze hitlerowskie. Oznaczało to zniesienie wydawania miesięcznika aż do końca wojny.
• 3 listopada 1945 – Zezwolenie Centralnego Biura Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Warszawie na druk "Głosu Karmelu" w nakładzie 3000 egzemplarzy.
• Luty 1946 – Ukazuje się pierwszy numer czasopisma po II wojnie światowej.
• 1946 – Debiut poetycki Karola Wojtyły, w numerach 1,2 i 3 „Głos Karmelu” publikuje „Pieśń o Bogu ukrytym”.
• Lipiec 1952 – Likwidacja "Głosu Karmelu" przez władze komunistyczne.
• Styczeń 2005 – Po 52 latach przerwy zostaje wznowione wydawanie "Głosu Karmelu". Czasopismo ukazuje się jako dwumiesięcznik.

Treść

Każdy numer "Głosu Karmelu" zawiera następujące działy:

• Z Biblią w dzień i w nocy
• Duchowa tradycja Karmelu
• Spotkanie
• Poradnik św. Teresy
• Życie liturgiczne Kościoła
• Karmel i młodzi
• W sercu Kościoła
• Szkoła modlitwy
• Lektura
• Ikony
• Raptularz mistyczny, czyli okruchy ocalone

Linki zewnętrzne

• Wersje archiwalne w cyfrowej bibliotece