Głos Prawdy (czasopismo)
| ||
Strona tytułowa „Głosu Prawdy” nr 210 z 3 sierpnia 1929 | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
---|---|---|
Tematyka | polityczno-społeczna | |
Pierwszy numer | 1922 | |
Ostatni numer | 1929 | |
Redaktor naczelny | Wojciech Stpiczyński |
Głos Prawdy – polskie czasopismo o profilu społeczno-politycznym ukazujące się w okresie II Rzeczypospolitej. Jej redaktorem naczelnym w latach 1922–1929 był Wojciech Stpiczyński.
Radykalizm Stpiczyńskiego i jego krytyczne opinie o antydemokratycznych zjawiskach w obozie pomajowym spowodowały, że czasie kuracji we Włoszech (chorował na gruźlicę) w styczniu 1929 został zastąpiony w redakcji „Głosu Prawdy” przez Adama Koca[1].
Z inicjatywy Koca z połączenia „Epoki” i „Głosu Prawdy” powstała „Gazeta Polska” – dziennik informacyjno-polityczny o orientacji sanacyjnej, wydawany w latach 1929–1939 w Warszawie.
Przypisy
- ↑ Jerzy Milek: Głos Prawdy ma nowego Naczelnego Redaktora. laurahuta. [dostęp 2013-07-25].
Bibliografia
- Romuald Romański, Niewyjaśnione zagadki historii Polski, Bellona, Warszawa 2004.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Róg ulic Zgoda i Szpitalnej w Warszawie
Reprodukcja strony tytułowej dziennika "Głos Prawdy". Widoczny m.in. zapis przemówienia płk. Władysława Beliny-Prażmowskiego.