Głos Rzeszowski
| Częstotliwość | tygodnik |
|---|---|
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
| Adres | ul. 3 Maja 7, Rzeszów |
| Pierwszy numer | 3 października 1897 |
| Ostatni numer | lata 30. |
| Redaktor naczelny | Edward Arvay |
| Liczba stron | 4 → 2 |
Głos Rzeszowski – polski tygodnik wydawany w Rzeszowie.
Pierwszy numer okazowy „Głosu Rzeszowskiego” ukazał się w sobotę 3 października 1897, redakcja mieściła się od tego czasu przy ul. Tadeusza Kościuszki[1]. Od początku wydawcą pisma był Edward Arvay, redaktorem odpowiedzialnym dr Leon Różycki, tygodnik drukowano w drukarni J. A. Pelara, a gazeta liczyła cztery strony[2]. Za cel czasopisma wskazano stworzenie warunków szczęścia dla chrześcijańskiej ludności miasta i powiatu, która ilościowo znaczniejsza, zaledwie wegetuje, osnuta ze wszech stron pajęczą siecią intrygi i machinacyj wybranego narodu Izraela[3]. Tygodnik ukazywał się jeszcze na początku istnienia II Rzeczypospolitej, ostatni numer czasopisma w 13. roku istnienia ukazał się 19 września 1920 w trakcie trwającej wojny polsko-bolszewickiej wskutek zawieszenia wydawania; do tego czasu redakcja mieściła się przy ul. 3 Maja 7[4][5]. U kresu istnienia wydanie tygodnika dwie strony, wydawcą i redaktorem odpowiedzialnym był Edward Arvay, a pismo drukowano w jego drukarni[6].
Przypisy
- ↑ Wstęp. „Głos Rzeszowski”. Nr 1, s. 1, 3 października 1897.
- ↑ Stopka redakcyjna. „Głos Rzeszowski”. Nr 1, s. 1, 3 października 1897.
- ↑ Nasz program. „Głos Rzeszowski”. Nr 1, s. 1, 3 października 1897.
- ↑ Wstęp. „Głos Rzeszowski”. Nr 38, s. 1, 19 września 1920.
- ↑ Oświadczenie. „Głos Rzeszowski”. Nr 38, s. 2, 19 września 1920.
- ↑ Stopka redakcyjna. „Głos Rzeszowski”. Nr 38, s. 21, 19 września 1920.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).