Głos wolny wolność ubezpieczający

Głos wolny wolność ubezpieczający (oryg. Głos wolny wolność ubespieczaiący) – traktat polityczny, wydany przypuszczalnie w 1743 roku, ogłoszony przez Stanisława Leszczyńskiego, a napisany przez kogoś z kręgu jego zwolenników. Emanuel Rostworowski wskazuje na Mateusza Białłozora, litewskiego szlachcica, który miał napisać go po polsku w 1733[1].

W traktacie tym wytyczono drogę reform, jaką powinna pójść Rzeczpospolita. Wskazuje się tam, że niezbędne są zmiany w położeniu chłopów, których nędza ciąży nad polskim rolnictwem. Postuluje się obdarzenie chłopów wolnością osobistą i ich oczynszowanie. Wskazuje na nieodzowną potrzebę poprawy sytuacji miast, handlu i przemysłu. Autor proponuje utrzymać sejm, wolną elekcję, a nawet liberum veto. Chce jednak ograniczyć i uporządkować ich stosowanie[2]. Usprawniona władza centralna, w takich dziedzinach jak wojsko, skarb, policja i sądownictwo miała opierać się na kolegialnych, fachowych radach ministerialnych. Armia miała liczyć 100 tysięcy żołnierzy. Sprawę opodatkowania szlachty traktat pomija milczeniem.

Przypisy

  1. Emanuel Rostworowski, Czy Stanisław Leszczyński jest autorem "Głosu wolnego"? [w:] Emanuel Rostworowski, Legendy i fakty XVIII w., Warszawa 1963, s. 125-144.
  2. Władysław Konopczyński, Liberum Veto s. 396n.

Linki zewnętrzne