Głowa Cukru (Pieniny)
Głowa Cukru – wapienna turnia w masywie Sokolicy w Pieninach. Jej nazwa pochodzi od tego, że swoim kształtem przypomina głowę cukru. Przed II wojną światową wytwarzano cukier w postaci bloków o kształcie zwanym głową cukru[1].
Głowa Cukru ma strzelisty kształt iglicy i opada do Dunajca gładką i wąską ścianą. W bezpośrednim jej sąsiedztwie znajduje się jeszcze druga turnia zwana Wilczą Skałą. Pomiędzy tymi turniami znajduje się miniaturowa dolinka wisząca nazywana przez górali Wilczym Spadem. Nazwa pochodzi od tego, że według podań górali do 60-metrowego urwiska tej dolinki spadł wilk goniący sarnę[2].
Wierzchołek Cukrowej Głowy wznosi się 190 m powyżej poziomu wody[3]. Na niedostępnej półce znajduje się pojedyncze stanowisko bardzo rzadkiego w Polsce jałowca sabińskiego będącego polodowcowym reliktem. W otoczeniu rosną samotne sosny[2].
Skała jest niedostępna turystycznie, jest dobrze widoczna z Drogi Pienińskiej, oraz ze szczytu Sokolicy.
Przypisy
- ↑ Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ a b Kazimierz Zarzyckj, Roman Marcinek, Sławomir Wróbel, Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [dostęp 2021-09-28].
Linki zewnętrzne
- Archiwalne widoki góry w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wilcza Skała, Wilcze Spady, Cukrowa Głowa i Sokolica w Pieninach. Widok z Drogi Pienińskiej