Głowica (broń biała)

Rękojeść miecza zakończona głowicą

Głowica jako zwieńczenie broni obuchowej (buława)

Głowica – element konstrukcyjny broni białej.

1. W broni siecznej jest to zakończenie trzonu rękojeści. Mogło być pogrubioną częścią trzonu, bądź być wykonane oddzielnie i dołączone. Formy głowic były bardzo różne, od najprostszych jednoczęściowych (kulistych, owalnych, wielobocznych) do wieloczęściowych, czasem bogato zdobionych, także w postaci stylizowanych figur np. głowy ptasiej. Służyły jako oparcie dla dłoni i przeciwwaga dla głowni: oręża o długiej klindze miały nierzadko duże i masywne głowice. Głowicą broni siecznej można też posłużyć się jako zaimprowizowaną bronią obuchową.

2. W broni obuchowej jest to grube i masywne zakończenie trzonu, stanowiące główny "element bojowy" broni. Może mieć formę kulistą (jak w buławie) lub wielokątną (młot bojowy), mieć kolce (np. młot lucereński) lub pióra (buzdygan).

Bibliografia

• WłodzimierzW. Kwaśniewicz WłodzimierzW., 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, Warszawa: MON, 1981, ISBN 83-11-06559-4, OCLC 69639653 .