Głupiec

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Głupiec

Wędrowiec

Głupiec z talii tarota marsylskiego
Numer arkanu	0
Znak astrologiczny lub hermetyczny	powietrze[1]
Litera alfabetu hebrajskiego	א (alef)[1]

Głupiec (lub Wędrowiec) – karta tarota należąca do Wielkich Arkanów. Oznaczana numerem zero, bywa umieszczana zarówno na początku, jak i na końcu talii.

Wygląd

Karta przedstawia wędrującego mężczyznę w kolorowym stroju, często w błazeńskiej czapce. Głupiec podpiera się kijem, niesie też przy sobie worek. Zdarza się, że na karcie widoczny jest też pies, gryzący postać. Zazwyczaj Głupiec jest ukazywany w momencie stawiania kroku nad przepaścią.

Znaczenie

Karta Głupiec jest kojarzona ze spontanicznością, entuzjazmem i nowymi możliwościami. W położeniu prostym wskazuje dobry kierunek zmian, z kolei położenie odwrócone wróży bezmyślne i nieprzyjemne w skutkach postępowanie. Głupiec jest ponadto symbolem braku przywiązania do wartości materialnych, jednocześnie po prostu głupoty ludzkiej. Głupiec w przeciwieństwie do Maga nie zdaje sobie sprawy z tego co posiada (w tobołku na plecach). Reprezentuje nowe ale nie przemyślane działanie. Głupiec daje nam przestrogę – pomyśl zanim coś zrobisz. Osoba, która jest opisana przy pomocy karty Głupca ma tendencję do bagatelizowania różnych spraw oraz do ich spłycania. Kieruje się wyłącznie swoją intuicją, która nie do końca jest poprawnie ukształtowana, dlatego też Głupiec może zachowywać się jak małe dziecko, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji swojego postępowania.

Galeria

• 

  Głupiec z talii tarota Viscontich-Sforzów ze zbiorów Pierpont Morgan-Bergamo (XV wiek) – reprodukcja
• 

  Głupiec z talii Karola VI
• 

  Głupiec z talii tarota marsylskiego Jeana Dodala.

Przypisy