GAZ
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Adres | Lenina 88 |
| Data założenia | 1932, |
| Prezes | Wadim Nikołajewicz Sorokin |
| Udziałowcy | Oleg Deripaska, |
| Zatrudnienie | 25 tys. (2013) |
| Dane finansowe | |
| Przychody | 1,46 mld $[1] (2017) |
| Wynik operacyjny | 116 mln $[1] (2017) |
| Wynik netto | 1,58 mln $[1] (2017) |
| Aktywa | 1,02 mld $[1] (2017) |
| Kapitał własny | 43,2 mln $[1] (2017) |
Położenie na mapie Niżnego Nowogrodu  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego .svg "Mapa lokalizacyjna obwodu niżnonowogrodzkiego") | |
 56°14′50,9″N 43°53′39,0″E/56,247472 43,894167 | |
| Strona internetowa | |
GAZ (ros. ГАЗ, skrót od Горьковский автомобильный завод) – marka radzieckich i rosyjskich samochodów produkowanych przez fabrykę Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod (Gorkowska Fabryka Samochodów) w Niżnym Nowogrodzie (w latach 1932–1990 noszącym nazwę Gorki, stąd nazwa fabryki). Pod marką GAZ produkowane są samochody osobowe, ciężarowe i terenowe. Fabryka wytwarzała również pojazdy wojskowe[2].
Historia
Decyzję o budowie dużej fabryki samochodów podjęto w ZSRR w 1929 r. W tym celu podjęto rozmowy na temat zakupu licencji na kilka modeli pojazdów od amerykańskiego przedsiębiorstwa Ford. Od 1930 r. w fabryce Gudok Oktjabrja wytwarzano na licencji samochody marki Ford model A. Budowę nowej fabryki koło Niżnego Nowogrodu rozpoczęto w 1930 roku. 29 stycznia 1932 roku wyprodukowano pierwszy samochód – ciężarówkę na licencji Forda-AA, noszącą jeszcze oznaczenie NAZ-AA[2]. 8 grudnia 1932 r. ruszyła pełna produkcja już pod marką GAZ. Produkowano głównie samochody osobowe GAZ-A i ciężarowe GAZ-AA i GAZ-AAA. W latach 30. zakłady GAZ otrzymały imię Mołotowa, stąd wszystkie samochody osobowe nosiły oznaczenia liczbowe z literą M (od „Mołotowiec”) – do 1957 roku, kiedy w związku z odwilżą polityczną Chruszczowa, Mołotow wraz z innymi funkcjonariuszami stalinowskimi znalazł się w niełasce i odbierano zakładom jego imię[3].
W 1936 roku osobowy model A został zastąpiony licencyjną wersją następnego modelu Forda – GAZ M1 (tzw. „Emką”), produkowanym do 1941 r. Podczas II wojny światowej zakłady produkowały przede wszystkim ciężarówki i samochody terenowe oraz silniki do lekkich czołgów i dział samobieżnych. W czerwcu 1943 r. zakłady były celem kilku silnych nalotów niemieckiego lotnictwa, lecz do października przywrócono ich zdolności produkcyjne[4]. W latach 1946–1958 produkowano samochód GAZ-M20 Pobieda, wytwarzany też w Polsce jako FSO Warszawa M-20. Później nastała era Wołgi. W międzyczasie przedsiębiorstwo produkowało luksusowe samochody ZIM i Czajka. Produkowano też samochody terenowe, nazywane w Polsce „gazikami”: GAZ-64, GAZ-67 i GAZ-69. W 1954 r. produkcję GAZ-a 69 przejęła Uljanowska Fabryka Samochodów UAZ.
Najistotniejszą pod względem wielkości produkcji i znaczenia dla państwowej gospodarki ZSRR gałęzią produkcji przedsiębiorstwa GAZ były samochody ciężarowe. Po licencyjnych amerykańskich modelach, przedsiębiorstwo wypuściło własną średnią ciężarówkę GAZ-51 z 1944 r. (produkowaną w Polsce na licencji jako Lublin-51), a następnie szereg dalszych modeli, w tym GAZ-52, GAZ-53 i GAZ-66[2].
Przed II wojną światową i ponownie od 1951 roku w zakładach GAZ produkowano również rowery[5].
Działalność
Dzisiaj GAZ jest jednym z nielicznych przynoszących zyski producentów samochodów w Rosji. Są one produkowane w ośmiu krajach i eksportowane do 36 innych. Produkowane są samochody:
- osobowe: Wołgi
- terenowe i terenowo rekreacyjne: Ataman, Kombat, Tigr,
- dostawcze Sobol, Gazela
- ciężarowe Wałdaj i Sadko oraz specjalne.
Galeria
GAZ-M20 Pobieda
GAZ-21 Wołga
GAZ-24 Wołga
GAZ Wołga Siber
GAZ-69
GAZ-2330-36 Tigr
Gazela 2705
GAZ-51
GAZ-66
Przypisy
- ↑ a b c d e ООО"Автозавод"ГАЗ" реквизиты, ИНН: 5250018433, ОГРН: 1045206907877, ОКПО: 74431269 - адрес, телефон организации, www.kartoteka.ru [dostęp 2021-03-26].
- ↑ a b c Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 95. ISBN 978-83-11-11912-3.
- ↑ ZIM-12, Avtolegendy SSSR Nr.3, DeAgostini 2009, ISSN 2071-095X, (ros.).
- ↑ „M20 «Pobieda»”, nr 61, DeAgostini, 2014, ISSN 2305-4026 (ros.), s. 4–6.
- ↑ „M20 «Pobieda»”, nr 79, DeAgostini, 2014, ISSN 2305-4026 (ros.), s. 6.
Bibliografia
- Samochody Świata (z lat 1991–2007), Wyd. Print Shops Prego – Polska / Media Connection, Warszawa.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona internetowa (ros.)
- Oficjalna strona internetowa. eng.gazgroup.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-25)]. (ang.).
- Oficjalna strona internetowa. gazgroup.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-20)]. (ros.).
- Historia przedsiębiorstwa (ros.)
- GAZ w serwisie imcdb (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Russia.
EquiDistantConicProjection : Central parallel :
* N: 54.0° N
Central meridian :
* E: 100.0° E
Standard parallels:
* 1: 49.0° N * 2: 59.0° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Because the southern Kuril islands are claimed by Russia and Japan, they are shown as disputed. For more information about this see: en:Kuril Islands dispute. These islands are since 1945 under the jurisdiction of the Russian Federation.
Autor: Евгений Катышев, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Nizhny Novgorod Region, Russia.
_%22Volga%22_in_Lithuania.jpg)
Districts of Nizhny Novgorod City.
Autor: Gwafton, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pobeda (GAZ-M20), Classic Motor Show parking lot in Lahti, Finland.
Autor: Guðmundur D. Haraldsson, Licencja: CC BY 2.0
GAZ-51 in a military museum in Belarus.
A police car Tiger GAZ-2330-36 (Полицейский автомобиль Тигр ГАЗ-2330-36)
Autor: Vitaly Kuzmin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Проходная Горьковского автомобильного завода
Autor: Evgeny Katyshev, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of the Nizhny Novgorod region (for the PozMap template)
Emblem GAZ an einem Wolga
Autor: Basilex, Licencja: CC BY 3.0
Volga Siber on GAZ Group booth at Moscow international autoshow, 26 august 2008