GAZ-69

GAZ-69
Ilustracja
GAZ-69M
Inne nazwyUAZ-69
ProducentGAZ (1953–1956)
UAZ (1954–1972)
Okres produkcji1952–1972[1]
Miejsce produkcji Gorki
Uljanowsk
PoprzednikGAZ-67
NastępcaUAZ 469
Dane techniczne
Segmentsamochód terenowy
Typy nadwoziaotwarte
Silniki2120 cm³ R4 M-20 55 KM[1]
Skrzynia biegów3-biegowa manualna
Napędsilnik z przodu, dołączany napęd na 4 koła, reduktor[1]
Długość3850 mm[1]
Szerokość1750 mm[1]
Wysokość2030 mm[1]
Rozstaw osi2300 mm[1]
Masa własna1525 kg[1]
Zbiornik paliwa48+27 l (wersja 2-drzwiowa)
60 l (wersja 4-drzwiowa)
Liczba miejsc8[1]
Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze
IMS 57/M59/ARO M 461
KonkurencjaARO M 461
IFA P2M
IFA P3
Land Rover Series I/II

GAZ-69 – radziecki samochód terenowy produkowany w latach 1952–1955 w zakładach GAZ w Gorkim, a od 1954 do 1972 roku w zakładach UAZ w Uljanowsku (nazywany też UAZ-69)[1].

Historia i opis modelu

GAZ-69 produkcji UAZ
GAZ-69A
GAZ-69A
GAZ-69 w barwach polskiej Milicji
Wnętrze GAZ-a-69
Silnik GAZ-a-69

Prace nad konstrukcją nowego samochodu terenowego, będącego następcą GAZ-67, rozpoczęto w zakładach GAZ w Gorkim wkrótce po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, pod kierownictwem Grigorija Wassermana. Pierwszy prototyp powstał w październiku 1947 roku, a w kolejnym roku trzy dalsze[2]. Podstawowa wersja nadwoziowa GAZ-69 (kod nadwozia 76) była dwudrzwiowa, z dwoma miejscami z przodu i sześcioma na dwóch ławkach umieszczonych wzdłuż burt z tyłu. Po złożeniu ławek można było przewozić 500 kg ładunku, korzystając z tylnej opuszczanej klapy. W 1951 roku opracowano drugą i zarazem ostatnią wersję nadwoziową – czterodrzwiową, pięciomiejscową, oznaczoną GAZ-69A (kod 77)[2]. Obie wersje miały odkryte nadwozie z brezentowym zdejmowanym dachem, rozpinanym na stelażu w wersji GAZ-69 i składanym w wersji GAZ-69A. Również górne części drzwi były zdejmowane, brezentowe na stelażu, z celuloidowymi oknami. Rama z szybą przednią była składana do przodu, na maskę. Produkcja seryjna obu wersji rozpoczęła się w Gorkim 25 sierpnia 1953 roku[3].

W celu potanienia produkcji i ułatwienia napraw, większość podzespołów samochodu była zunifikowana z już produkowanymi. Napęd stanowił dolnozaworowy czterocylindrowy rzędowy silnik benzynowy o mocy 55 KM, unifikowany z silnikiem osobowej Pobiedy. Z Pobiedy było również adaptowane sprzęgło, układ hamulcowy i trzybiegowa skrzynia biegów, aczkolwiek z innymi przełożeniami. Dobre własności terenowe zapewniała dwustopniowa skrzynia rozdziału mocy (reduktor terenowy), dająca łącznie 6 przełożeń do przodu[2]. W roku 1954 produkcja GAZa-69 została przeniesiona do zakładów UAZ w Uljanowsku, gdzie powstała większość samochodów tego modelu (samochody produkcji UAZ oznaczane są także UAZ-69, chociaż oficjalną nazwą modelu był nadal GAZ-69)[4].

Od 1959 roku produkowano równolegle, głównie na eksport, wersje oznaczone dodatkową literą M (GAZ-69M i AM) z silnikiem o pojemności 2,43 l zaadaptowanym z wczesnego modelu samochodu M-21B Wołga, oznaczonym GAZ-69B lub GAZ-69W w zależności od stopnia sprężania (odpowiednio 6,7 i 7,2) i mocy (odpowiednio 62 i 66 KM)[4]. Podczas produkcji wprowadzano pewne modyfikacje techniczne. W 1968 roku samochód nieco zmodernizowano, dodając m.in. mufy odłączające przedni napęd (oznaczenie fabryczne UAZ-69-68)[4]. W 1970 zmieniono nieco brezentowy dach i ulepszono hamulce przednie z dwoma cylindrami[4].

Był podstawowym lekkim samochodem terenowym w wojskach i służbach bloku państw socjalistycznych oraz innych będących w gospodarczej lub wojskowej sferze wpływów ZSRR. W siłach zbrojnych większości krajów Układu Warszawskiego zastąpiony przez samochody UAZ-469. Nadal jest na wyposażeniu kilku armii i prawdopodobnie jest produkowany w Korei Północnej. Potocznie znany był zdrobniale, zarówno w Rosji, jak i w Polsce, jako "gazik". W 1972 roku zakończono produkcję i zastąpiono samochód nowocześniejszym – UAZ 469/469b. Produkowany w dwóch wersjach nadwoziowych: 2-drzwiowej (GAZ-69, GAZ-69M) i 4-drzwiowej (GAZ-69A, GAZ-69AM) tak zwana „komandorka”[1]. Istniały także modyfikacje pozafabryczne, np. z zamkniętym metalowym nadwoziem dla radzieckiej milicji[4]. Na bazie GAZ-69 zbudowano samobieżną wyrzutnię 2P26 pocisków przeciwpancernych 3M6 Trzmiel.

Łącznie wyprodukowano 634 285 samochodów tej rodziny – w zakładach GAZ: 16.382 GAZ-69 i 20.543 GAZ-69A, w zakładach UAZ: 356.624 GAZ-69, 230.185 GAZ-69A, 10.551 eksportowych modyfikacji GAZ-69M i GAZ-69AM[3].

Model wzorowany blisko na GAZ-69 produkowany był przez IMS/UMM w Rumunii w latach 1957–1975 jako IMS 57, później jako IMS M59, a następnie ARO M 461.

Dane techniczne

  • silnik: M-20, dolnozaworowy, poj. 2120 cm³, benzynowy czterosuwowy, gaźnikowy[1]
  • sprzęgło: suche, jednotarczowe
  • hamulce hydrauliczne bębnowe, jednoobwodowe bez wspomagania
  • wymiary: 3,85 x 1,72
  • pojemność zbiorników paliwa:
    • dla wersji 2-drzwiowej: 48 l (główny) i 27 l (zapasowy)
    • dla wersji 4-drzwiowej: 60 l
  • napęd: 4x4 (tylny stały, przedni dołączany)[1]
  • prędkość max: 100km/h
  • zużycie paliwa: 14l/100 km[1]
  • liczba miejsc oraz ładowność:
    • dla wersji 2-drzwiowej: 8 osób lub 2 osoby i 500 kg ładunku
    • dla wersji 4-drzwiowej: 5 osób i 50 kg ładunku
  • moc maksymalna przy 3600obr/min: 55 KM[1]
  • stopień sprężania: 6,2-6,5:1[1]
  • maksymalny moment obrotowy: 12,7 kG*m
  • skrzynia biegów: 3 + wsteczny (2 i 3 synchronizowane), przełożenia: I-3,115, II-1,772, III-1,00, R-3,738
  • reduktor: bieg szosowy (1,15) i terenowy (2,78), dołączenie przedniego napędu (załączenie biegu terenowego możliwe tylko przy dołączonym przednim napędzie)
  • zawieszenie: cztery resory piórowe, półeliptyczne, cztery amortyzatory hydrauliczne, dwustronnego działanie, tłoczkowe
  • prześwit (na oryginalnym ogumieniu): 210mm
  • masa własna: 1525 kg[1]
  • dopuszczalna masa całkowita: 2135 kg
  • ogumienie: 210 x 75R16

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 98. ISBN 978-83-11-11912-3.
  2. a b c GAZ-69/GAZ-69A, "Awtoliegendy SSSR" Nr 11, ss.3-4
  3. a b GAZ-69/GAZ-69A, "Awtoliegendy SSSR" Nr 11, s.15
  4. a b c d e S.W. Kanunnikow: Otieczestwiennyje liegkowyje awtomobili. 1896–2000 gg., Za Rulom, 2013. ​ISBN 978-5-9698-0275-9​, s. 428 (ros.) (Google books

Bibliografia

  • GAZ-69/GAZ-69A, "Awtoliegendy SSSR" Nr 11, DeAgostini 2009, ISSN 2071-095X, (ros.)
  • GAZ-69A, "Awtoliegendy SSSR" Nr 59, DeAgostini 2011, ISSN 2071-095X, (ros.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the Soviet Union (dark version).svg
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
Schematic of the flag as adopted in 1955.
GAZ-69 (UAZ).jpg
Autor: Вадим Кондратьев, Licencja: CC BY-SA 4.0
ГАЗ-69 выпуска Ульяновского автомобильного завода. Выставочный павильон-музей УАЗа.
GAZ-69 Armaturenbrett.jpg
Autor: Ralf Roletschek, Licencja: CC-BY-SA-3.0
GAZ-69, Armaturenbrett
Gaz 69 hood open 02.JPG
Autor: Thuringius, Licencja: CC0
GAZ 69 shot at 2010 flugplatzfest Alkersleben airfield/Germany
Filmmaking of 'Black Thursday' on crossway of ulica Świętojańska and Aleja Józefa Piłsudskiego in Gdynia - 016.jpg
Autor: Starscream, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kręcenie "Czarnego czwartku" na skrzyżowaniu ulicy Świętojańskiej i Alei Józefa Piłsudskiego w Gdyni. Film jest o wydarzeniach grudniowych 1970.
Gaz-uaz.jpg
Autor: Ralf Roletschek (User:Marcela), Licencja: CC-BY-SA-3.0
UAZ-69
UAZ-69A during II. Vasút - Vasútmodell és Technikai Modell Fesztivál 2.jpg
Autor: granada_turnier, Licencja: CC BY 2.0
UAZ-69A during II. Vasút - Vasútmodell és Technikai Modell Fesztivál.
GAZ-69M.jpg
Autor: Asterion, Licencja: CC BY-SA 3.0
USSR-built, ex-DDR NVA issue, Polish restored 1968 GAZ 69M (in fact, UAZ-69).