Gabriel (Czepur)

Gabriel

Grigorij Czepur
Arcybiskup
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1874 okolice Chersonia
Data i miejsce śmierci	14 marca 1933 Pančevo
Biskup czelabiński
Okres sprawowania	1918–1920
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji
Śluby zakonne	1896
Diakonat	1896
Prezbiterat	1896
Nominacja biskupia	30 grudnia 1909
Sakra biskupia	17 stycznia 1910

Gabriel, imię świeckie Grigorij Markiełłowicz Czepur (ur. 19 grudnia 1874 w okolicach Chersonia, zm. 14 marca 1933 w Pančevie) – rosyjski biskup prawosławny.

Był synem wojskowego. W 1896 ukończył studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej z tytułem kandydata nauk teologicznych. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze, po czym przyjął święcenia diakońskie i kapłańskie. Przez kilka miesięcy nauczał w seminarium duchownym w Nowogrodzie, po czym w końcu 1896 został przeniesiony na stanowisko wykładowcy homiletyki i liturgiki w misyjnym seminarium duchownym w Ardonie. Od 1899 do 1901 był jego inspektorem, następnie pełnił analogiczne obowiązki w seminarium w Mohylewie. W 1902 otrzymał godność archimandryty i został rektorem seminarium duchownego w Połtawie. Skłócony z kadrą szkoły, w 1906 odszedł z wymienionego stanowiska i został mianowany proboszczem cerkwi Dwunastu Apostołów w Moskwie. W 1908 powierzono mu stanowisko rektora Wifańskiego Seminarium Duchownego^[1].

30 grudnia 1909, dzięki rekomendacji ordynariusza eparchii kiszyniowskiej arcybiskupa Serafina, otrzymał nominację na jej wikariusza z tytułem biskupa izmaelskiego. Jego chirotonia biskupia odbyła się 17 stycznia 1910. W listopadzie 1911 jego tytuł uległ zmianie na biskup akermański. Uczestniczył w obradach Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918. Po zajęciu Besarabii przez wojska rumuńskie w 1918 odmówił przejścia w jurysdykcję Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, przez co został zmuszony do wyjazdu z eparchii kiszyniowskiej. Udał się do Odessy. Patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon wyznaczył go na biskupa czelabińskiego, jednak trwająca w Rosji wojna domowa uniemożliwiła mu wyjazd do nowej eparchii. Pozostał na południowych ziemiach dzisiejszej Ukrainy i uczestniczył w tworzeniu Tymczasowego wyższego zarządu cerkiewnego na południowym wschodzie Rosji, kontrolującego struktury prawosławne na terenie pozostającym pod kontrolą Białej Armii^[1].

W styczniu 1920 razem z arcybiskupami Eulogiuszem (Gieorgijewskim) i Jerzym (Jaroszewskim) oraz biskupami Mitrofanem (Abramowem) i Apolinarym (Koszewym) ewakuował się z Noworosyjska i udał się do Belgradu. Za zgodą metropolity belgradzkiego Dymitra zamieszkał w monasterze Grgeteg. Uczestniczył w tworzeniu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji^[1]. Do końca lat 20. XX wieku, gdy postępująca choroba uniemożliwiła mu szerszą aktywność, łączył działalność duszpasterską z pracą katechety w rosyjskim instytucie dla panien w Novi Bečej, a następnie także w gimnazjum dla dziewcząt (Rosjanek i Serbek) w mieście Velika Kikinda^[1].

W zgodnej opinii współczesnych Gabriel (Czepur) był wybitnym znawcą liturgiki i śpiewu cerkiewnego. Zajmował się harmonizacją starych melodii cerkiewnych na potrzeby chóralnego śpiewu wielogłosowego. Większość jego prac zaginęła lub uległa zniszczeniu w czasie jego wyjazdu z Rosji^[1].

W 1930 podniesiony do godności arcybiskupiej, trzy lata później zmarł po długiej chorobie^[1].

Przypisy