Gabriel Campillo

Gabriel Campillo
Ilustracja
Pseudonim

Chico Guapo

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1978
Madryt

Obywatelstwo

Hiszpania

Wzrost

189 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

34

Zwycięstwa

25

Przez nokauty

12

Porażki

7 (4 KO)

Remisy

1

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 4 kwietnia 2015.

Gabriel Campillo (ur. 19 grudnia 1978 w Madrycie) – hiszpański bokser, były zawodowy mistrz świata wagi półciężkiej (do 175 funtów) organizacji WBA.

Życiorys

Karierę zawodową rozpoczął 9 lutego 2002. Do marca 2009 stoczył 20 walk, z których wygrał 17, 2 przegrał i 1 została uznana za nie odbytą. W tym okresie zdobył tytuł mistrza Hiszpanii w wadze półciężkiej i Unii Europejskiej (EBU-EU) w wadze super średniej.

20 czerwca 2009 w Santa Fe (Argentyna) stanął do pojedynku o tytuł mistrza świata federacji WBA w wadze półciężkiej z broniącym tytuł Argentyńczykiem Hugo Hernánem Garayem. Po zaciętym pojedynku decyzją większości zwyciężył Campillo i został nowym mistrzem[1]. W pierwszej obronie tytułu, 15 sierpnia, niejednogłośnie na punkty pokonał Bejbuta Szumenowa (Kazachstan)[2].

29 stycznia 2010 w Las Vegas doszło do pojedynku rewanżowego z Kazachem. Po wyrównanej walce Campillo został niejednogłośną, kontrowersyjną decyzją sędziów uznany za pokonanego i utracił pas mistrzowski[3].

Po dwóch wygranych walkach, 1 października 2011, stoczył pojedynek o tytuł IBF Inter-Continental będący zarazem eliminacją do tytułu mistrza świata IBF w wadze półciężkiej. Spotkanie z Niemcem Karo Muratem zostało uznane za remisowe jednak umożliwiło mu walkę o tytuł mistrzowski. 18 lutego 2012 stanął do pojedynku z broniącym tytułu Amerykaninem Tavorisem Cloudem. Po kontrowersyjnej, niejednogłośnej decyzji sędziów został uznany za pokonanego[4].

19 stycznia 2013 w Uncasville w Connecticut (USA) Hiszpan przegrał przez nokaut w trzeciej rundzie z Siergiejem Kowalowem.

16 sierpnia 2013 na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago, przegrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Polakiem Andrzejem Fonfarą. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.

9 maja 2014 w Las Palmas w Hiszpanii zwyciężył przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Anglika Ricky′ego Dennisa Powa (11-2-1, 8 KO).

4 kwietnia 2015 na gali Pepsi Coliseum w Quebec City przegrał przez nokaut w czwartej rundzie z Rosjaninem Arturem Beterbijewem (8-0, 8 KO). Stawką dwunastorundowego pojedynku była pozycja numer dwa w rankingu federacji IBF[5].

Mistrzowie świata wagi półciężkiej w boksie

Przypisy

  1. ↑ Campillo upsets Garay. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-24)]. (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
  2. ↑ Campillo decisions Shumenov (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
  3. ↑ Shumenov edges Campillo (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
  4. ↑ Campillo obrabowany ponownie (Bokser.org) [dostęp 2012-02-19].
  5. ↑ Beterbijew zdemolował Campillo-kto następny?. Bokser.org. [dostęp 2015-04-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Gabriel Campillo.jpg
Autor: Larry Burton on Picasa Web Albums, Licencja: CC BY-SA 3.0
Gabriel Campillo fighting against Beibut Shumenov at the Hard Rock Hotel and Casino on January 29, 2010.