Gabriel Kniaginin

Gabriel Kniaginin

Data i miejsce urodzenia	8 maja 1905 Mediolan
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1980 Warszawa
profesor nauk technicznych
Specjalność: odlewnictwo
Alma Mater	Akademia Górniczo-Hutnicza
Profesura	1957
Uczelnia	Politechnika Śląska Akademia Górniczo-Hutnicza
Rektor Politechniki Śląskiej
Odznaczenia

Grób profesora Gabriela Kniaginina na Cmentarzu Rakowickim

Gabriel Kniaginin (ur. 8 maja 1905 w Mediolanie, zm. 23 czerwca 1980 w Warszawie) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie odlewnictwa żeliwa i staliwa.

Życiorys

W latach 1923-1930 studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1933). Jednocześnie pobierał lekcje śpiewu operowego (bas) w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie^[1].

Po zakończeniu studiów pracował w hucie "Pokój" w Rudzie Śląskiej i odlewni Zieleniewski i Fitzner-Gamper w Dąbrowie Górniczej. W latach 1937-1945 był dyrektorem odlewni Huty Bankowej. Od 1945 do 1947 pełnił funkcję dyrektora technicznego huty "Zabrze", od 1947 do 1949 był jej dyrektorem naczelnym. W latach 1949-1950 pozostawał na stanowisku dyrektora naczelnego Gliwickich Zakładów Hutniczych. W tym czasie wykładał w Szkole Hutniczej w Dąbrowie Górniczej.

Był prorektorem ds. nauki Politechniki Śląskiej w latach 1950-1952 i rektorem od 1952 do 1954. Od 1957 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1957 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1958 profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, którym pozostawał do 1975. Pełnił także funkcje dyrektora Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1969-72)^[2].

W 1963 obronił pracę doktorską nt. „Austenityczne paliwo magmowe”^[1]. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.

Działał w Komisji i Komitecie Hutnictwa PAN. Był przewodniczącym gliwickiego koła Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego oraz Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich, Rady Redakcyjnej Archiwum Hutnictwa (1956-1959) oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1949-1958)^[2].

Pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego w Krakowie (kwatera LXIX pas A-II-5)^[3].

Ważniejsze publikacje

• Odlewnictwo staliwa. Staliwo węglowe (Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Techniczne, 1956)
• Austenityczne staliwo manganowe: studium monograficzne (PWN, Oddział w Krakowie, 1968)
• Staliwo: metalurgia i odlewnictwo (Katowice, Śląsk, 1977)

Nagrody i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
• Zasłużony Hutnik PRL
• Nagroda Państwowa - zespołowa

Przypisy

Bibliografia

• Gabriel Kniaginin (1952 - 1954) [zarchiwizowane z adresu 2006-06-23] .