Gabriel Pontello

Gabriel Pontello
Prawdziwe imię i nazwisko

Leonardo Codazzo[1]

Data i miejsce urodzenia

1945[2]
Francja[3]

Używane pseudonimy

Jean Lacroix, Giovanni, Gabriel P., G. Pontello, Pontello, Gabi Ponti, Gabriela Ponti, Gabriella Ponti, Gabriel Ponti, Gabriel Poutello, Gabriel Rivera

Lata aktywności

1975–2006[3]

Narodowość

francuska[3][4]

Liczba filmów

184 jako aktor (za IMDb)[5]
186 jako reżyser (za IAFD)[3]

Nagrody

Venus Award

Kolor włosów

czarny[4]

Kolor oczu

niebieski[4]

Gabriel Pontello, właśc. Leonardo Codazzo[1] – francuski aktor, producent, reżyser i scenarzysta filmów pornograficznych pochodzenia włoskiego[6][7].

Kariera

Swoją pracę w branży porno zapoczątkował w roku 1973. Był obsadzany w scenach seksu grupowego w filmach Johna Thomasa: Hard Love (La Vie sentimentale de Walter Petit, 1975) z Marcelem Dalio, Love Play (L’Essayeuse, 1975), Excès (1976) i Hurlements de plaisir (1976). Występował także w filmach: Cukierkowa Candy (Candice Candy, 1976), Kochanek porno (Prouesses porno, 1977), Porwanie Sabinek (Enlèvement des Sabines, 1977) jako dr Paul Benoit i Excitation au soleil (1978)[8] jako Marc.

W latach 1977–1985 zyskał sławę jako komisarz porno, główny bohater pornograficznej fotonoweli „Supersex”, wyprodukowanego we Francji, a później także we Włoszech[9][10]. Zrealizował także kolejną serię powieści fotograficznych, tym razem w kolorze, Erotik, na wzór parodii najbardziej znanego Diabolika[11].

W marcu 1979[12] i styczniu 1980 pojawił się w magazynie „Playgirl” w serii erotycznych zdjęć[13][14]. Pontello został przedstawiony na zdjęciu jako Francuz z fikcyjną biografią jako paryski edytor zdjęć z małym mieszkaniem na Avenue Victor Hugo, niedaleko Avenue des Champs-Élysées. Te zdjęcia zostały pokazane na początku lat 80. w Playgirl pod tytułem „Mężczyźni Europy”[15].

Wystąpił w filmach: Słodkie marzenia (Les mauvaises rencontres, 1980), Erotyczny pamiętnik z Tajlandii (Le Journal érotique d’une Thailandaise, 1980)[16], Zwariowane wakacje Szwedek w Paryżu (Gräsänkor på skandalsemester, 1980) jako Pierre, Profesor Rasputin (Ta' Mej Doktorn/Le professeur Raspoutine, 1981) jako profesor Rasputin, seksuolog i seryjny morderca autostopowiczów[17], Sześć Szwedek na Ibizie (Sechs Schwedinnen auf Ibiza, 1981)[2] jako José, Julie la douce (1982) jako Edouard, Uwielbiam sporty zimowe (L’amour aux sports d’hiver, 1982), Belles de Ręve (1983) jako psychoanalityk specjalizujący się w seksuologii, Gra miłości (Les jeux de l’amour, 1983) jako Roland[18], Educating Tricia (Les bas de soie noire, 1981)[19] jako Jean-Louis, Emmanuelle rusza do Cannes (Emmanuelle à Cannes, 1984) jako Frank, Marilyn, moja miłość (Marilyn, mon amour, 1985)[20] i Fantastyczna Moana (Fantastica Moana, 1987) z Moaną Pozzi.

W Porno Poker (1984), Cicciolina Number One (1986), I racconti sensuali di Cicciolina (1986), Banane al Cioccolato (1986) i La bottega del piacere (1988) jego ekranową partnerką była Cicciolina[21]. Hans Moser zaangażował go do Les Folies de Teresa/Térésa superstar/Les folies de Térésa (1985), Foxy Lady 2 (1986), Foxy Lady 3 (1986), Best of Foxy Lady 1 (1987), Backdoor Lust (1988) i Very Best Of Foxy Lady (1996) z udziałem Teresy Orlowski. Pojawił się też w produkcji Traci, kocham Cię (Traci, I Love You, 1987) z Traci Lords[22] jako fotograf Jean-Paul[23].

Stał się idolem w okresie dojrzewania dla Rocco Siffrediego[24][25], którego poznał w 1984 w paryskim Club 106[26] i pomógł mu w karierze w przemyśle porno, przedstawiając go francuskim producentom i reżyserom takim jak Marc Dorcel czy Michel Ricaud[27][28]. Rocco Siffredi wystąpił także w reżyserowanym przez Pontello filmie dla dorosłych Vidéo Marc Dorcel (VMD) Urzekające modelki (Mannequins Envoutants/Piege A filles/Snatch Shots, 1989)[29].

W latach 1991–2006, z pseudonimem Gabriela Ponti, wyreżyserował pięćdziesiąt filmów, szczególnie na rynek niemiecki, z ekstremalnymi scenami typu BDSM, fisting i urofilia. W wyreżyserowanym przez siebie dramacie Goldlight Film Production Perwersyjny kardynał (Der Perverse Kardinal, 2005)[5] z Markusem Waxeneggerem wystąpił w tytułowej roli brutalnego księcia kościoła, który stosuje nieortodoksyjne metody w lokalnej parafii, próbujących za pomocą atrapy prącia odpędzić perwersyjne myśli kobiet i zakonnic[30].

Nagrody

RokNagrodaKategoria
1998Venus AwardNagroda Specjalna za znakomite wejście[31]

Przypisy

  1. ↑ a b Rocco Siffredi - La biographie de Rocco Siffredi (fr.). „Gala”. [dostęp 2017-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-02)].
  2. ↑ a b Gabriel Pontello (hiszp.). Gramho. [dostęp 2020-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-12)].
  3. ↑ a b c d Gabriel Pontello w serwisie IAFD
  4. ↑ a b c Gabriel Pontello w serwisie Adult Film Database
  5. ↑ a b Gabriel Pontello w bazie IMDb (ang.)
  6. ↑ Gabriel Pontello – Životopis / Info (cz.). FDb.cz. [dostęp 2018-02-22].
  7. ↑ Gabriel Pontello (ang.). European Girls Adult Film Database. [dostęp 2018-02-22].
  8. ↑ Eccitazione carnale (wł.). ivid.it. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-22)].
  9. ↑ Paco Gisbert (2013-04-16): Historias del porno: ‘Supersex’ al rescate (hiszp.). Primera Línea. [dostęp 2017-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-11)].
  10. ↑ Paco Gisbert (2014-02-14): Historias del porno: “Ifix, tcen, tcen” (hiszp.). Primera Línea. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-09)].
  11. ↑ Ifix Tcen Tcen: il comando a cui la memoria di ogni boomer italiano risponde (wł.). 70-80.it. [dostęp 2020-05-30].
  12. ↑ Playgirl Centerfolds G Gabriel Pontello (ang.). AdonisMale. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-22)].
  13. ↑ Gabriel Pontello (ang.). Adonismale.com. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-22)].
  14. ↑ The Best of Playgirl January 1980 (ang.). Collectormarket.com. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-02)].
  15. ↑ The Men of Europe – The Best of Playgirl – January 1980 (ang.). Welcome to my world. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-22)].
  16. ↑ Gabriel Pontello Životopis (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2015-08-18].
  17. ↑ Johnny Stanwyck: Professor Raspoutine (1981) (ang.). Grindhouse Effect. [dostęp 2021-05-31].
  18. ↑ Gabriel Pontello (fr.). AlloCiné. [dostęp 2015-08-18].
  19. ↑ Educating Tricia (ang.). Xbiz.com. [dostęp 2018-02-22].
  20. ↑ Gabriel Pontello (wł.). MYmovies. [dostęp 2015-08-18].
  21. ↑ Artistas: Gabriel Pontello (port.). Filmow. [dostęp 2017-07-09].
  22. ↑ Staff (1998-11-27): Traci Cleans Up (ang.). „People”. [dostęp 2017-07-09].
  23. ↑ Gabriel Pontello – Actor (rum.). CinemaRx. [dostęp 2017-07-09].
  24. ↑ La biographie de Rocco Siffredi (fr.). Gala.fr. [dostęp 2017-10-11].
  25. ↑ Silvia Aldi: Rocco Siffredi: “Non sono più a mio agio davanti al corpo di una ragazza” (wł.). Il Digitale, 2 lutego 2021. [dostęp 2021-05-31].
  26. ↑ Rocco Siffredi: Io, Rocco. Mondadori, 2006. ISBN 88-04-55995-0.
  27. ↑ Rocco es un hombre que disfruta muchísimo con su trabajo | Suplementos | Magazine 162 (hiszp.). Elmundo.es. [dostęp 2013].zły zapis daty dostępu
  28. ↑ Rocco Siffredi: Finalista dell’Isola dei famosi 2015 (wł.). IlSussidiario.net. [dostęp 2015-08-18].
  29. ↑ Franska modeller (1991) director: Gabriel Pontello (fiń.). Videospace, 1 kwietnia 2020. [dostęp 2021-05-31].
  30. ↑ Der perverse Kardinal (niem.). Goldlight Film. [dostęp 2017-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].
  31. ↑ Tod Hunter: 1998 Venus Awards Announced (ang.). AVN. [dostęp 2017-10-07].

Bibliografia