Gabriel Wodziński

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	24 czerwca 1759
Miejscowość	Wilno
Konsekrator	Aleksander Kazimierz Horain
Współkonsekratorzy	Antoni Józef Żółkowski; Tomasz Ignacy Zienkowicz
Współkonsekrowani biskupi
Walenty Wołczacki	21 sierpnia 1774
Adam Naruszewicz	28 maja 1775
Kacper Kazimierz Cieciszowski	8 października 1775
Józef Prószyński	21 września 1777
Adam Kościa	10 września 1780

Gabriel Wodziński
Data urodzenia	25 marca 1727
Data śmierci	28 listopada 1788
Miejsce pochówku	Cmentarz Świętokrzyski w Warszawie
	Biskup smoleński
Okres sprawowania	1772-1788
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 marca 1750
Nominacja biskupia	4 kwietnia 1759
Sakra biskupia	24 czerwca 1759
	Odznaczenia

Gabriel Wodziński^[2], (Wodzyński) herbu Jastrzębiec^[3] (ur. 25 marca 1727, zm. 28 listopada 1788), duchowny katolicki, kanonik warszawski i wileński, archidiakon żmudzki.

Życiorys

W latach 1759-1772 koadiutor diecezji smoleńskiej i tytularny biskup Theveste. Mianowany biskupem smoleńskim 1762, członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764 roku^[4]. Od 1772 ordynariusz smoleński, rezydował w Warszawie. Za jego rządów całe terytorium diecezji smoleńskiej znalazło się w granicach rosyjskich, gdzie w 1783 zostało włączone do nowo powstałej archidiecezji mohylewskiej. W 1763 odznaczony Orderem Orła Białego^[5]. Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 był przedstawicielem opozycji^[6]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku^[7].

Pochowany został na warszawskim cmentarzu Świętokrzyskim.

Bibliografia

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa 2000.

Przypisy

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 325.
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.
↑ Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 383.
↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 204.
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 559.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

Linki zewnętrzne

Biskup Gabriel Wodzyński (ang.)
Gabriel Wodziński – publikacje w bibliotece Polona

[1] Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 325.

[2] Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.

[3] Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 383.

[4] Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.

[5] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 204.

[6] Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 559.

[7] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Gabriel Wodziński

Spis treści

Życiorys

Bibliografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie