Gabriello Chiabrera

Gabriello Chiabrera (ur. 8 czerwca 1552 w Savonie, zm. 14 października 1638 tamże) – włoski poeta^[1].

Życiorys

Opere, 1757

Studiował filozofię w kolegium jezuickim w Rzymie^[2]. W swojej twórczości (odach i kanonach) naśladował poezje Anakreonta i Pindara^[3], których był wielbicielem. Wzorował się także na twórcach francuskiej Plejady^[4]. Cieszył się poparciem papieża i wielu dworów książęcych. Jest również autorem bohaterskich poematów epickich, tragedii, eklog i dramatu muzycznego Rapimento di Cefalo (1600, z muzyką Cacciniego). Przyczynił się do powiększenia zasobu włoskich form wersyfikacyjnych^[1], przygotowując grunt pod eksperymenty metryczne późniejszych, zwłaszcza dziewiętnastowiecznych poetów^[4]. Używał czterozgłoskowca, pięciozgłoskowca, sześciozgłoskowca, ośmiozgłoskowca i dziewięciozgłoskowca, a nie tylko najpopularniejszych dotąd jedenastozgłoskowca (endecasillabo) i siedmiozgłoskowca^[4].

↑ ^a ^b Gabriello Chiabrera. Biblioteca della letteratura italiana. [dostęp 2016-09-15]. (wł.).
↑ Gabriello Chiabrera. New Advent. [dostęp 2016-09-15]. (ang.).
↑ Chabriera, Gabriello. Treccani, la cultura italiana. [dostęp 2016-09-15]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c Gabriello Chiabrera, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-15] (ang.).

Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2001, t. 5, s. 387.
Gabriello Chiabrera, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-10-03] (ang.).