Gaetano Martino

Gaetano Martino

Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1900 Mesyna
Data i miejsce śmierci	21 lipca 1967 Rzym
Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres	od 19 września 1954 do 6 maja 1957
Przynależność polityczna	Włoska Partia Liberalna
Poprzednik	Attilio Piccioni
Następca	Giuseppe Pella

Od lewej: Halvard Lange, Gaetano Martino i Lester Pearson – członkowie tzw. Komisji Trzech

Gaetano Martino (ur. 25 listopada 1900 w Mesynie, zm. 21 lipca 1967 w Rzymie) – włoski polityk, lekarz, nauczyciel akademicki, minister. Ojciec Antonia Martino.

Życiorys

Ukończył studia medyczne, pracował jako wykładowca (profesor) Uniwersytetu w Mesynie, pełnił funkcję rektora tej uczelni.

W 1946 został posłem do powołanej po II wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948. W tym samym roku został po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych. W niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie do czasu swoje śmierci w 1967 (jako poseł I, II, III i IV kadencji)^[1].

Należał do Włoskiej Partii Liberalnej i prezydentem tego ugrupowania. W 1954 premier Mario Scelba powierzył mu tekę ministra edukacji publicznej, kilka miesięcy później objął stanowisko ministra spraw zagranicznych, które zajmował do 1957 (także w 1. gabinecie Antonia Segniego. Brał w tym czasie udział w konferencji mesyńskiej i w opracowaniu traktatów rzymskich. Był także członkiem Komisji Trzech („Trzech Mędrców”), która w 1956 opracowała raport w sprawie pozawojskowej współpracy w NATO. Za zasługi w pracy nad tym dokumentem jego nazwiskiem nazwano jedną z sal w kwaterze głównej tej organizacji^[2].

Od 1962 do 1964 Gaetano Martino był przewodniczącym Parlamentu Europejskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2011-02-14]. (ang.).