Galaktyka Czarne Oko
 Galaktyka M64 (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia | 23 marca 1779 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | spiralna (Sb) |
| Rektascensja | 12h 56m 43,69s |
| Deklinacja | +21° 40′ 57,5″ |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni | 0,001341[1] |
| Jasność obserwowana | 8,5m |
| Rozmiary kątowe | 9,3′ × 5,4′ |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary | 51 × 29 tys. ly |
| Alternatywne oznaczenia | |
| NGC 4826, PGC 44182, UGC 8062, IRAS F12542+2157, MCG+04-31-001 | |
 Konstelacja Warkocz Bereniki | |
Galaktyka Czarne Oko (również Messier 64, M64 lub NGC 4826) – galaktyka spiralna znajdująca się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki w odległości około 17 milionów lat świetlnych od Ziemi. Po raz pierwszy została opisana 23 marca 1779 roku przez Edwarda Pigotta. 12 dni później (4 kwietnia) niezależnie odkrył ją Johann Elert Bode. 1 marca 1780 roku, również niezależnie, odkrył ją Charles Messier i dodał do swego katalogu pod numerem 64.
Galaktyka ta ma jasność 8,8m, a rozmiary kątowe 9,3′ × 5,4′.
M64 należy do galaktyk Seyferta[1]. Ma dobrze rozwinięte ramiona spiralne. Zawiera wielkie ilości pyłu, częściowo przesłaniającego jasne jądro galaktyki. Badania wykazały, że obszar w centrum galaktyki o promieniu około 3000 lat świetlnych obraca się w przeciwnym kierunku niż reszta dysku galaktycznego. Ten nietypowy ruch wewnątrz M64 jest spowodowany najprawdopodobniej zderzeniem z małą galaktyką[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Galaktyka Czarne Oko w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ R. B. Tully et al: M64. [w:] Cosmicflows-2 catalog [on-line]. VizieR, 2013. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
- ↑ Galaktyka Czarne Oko w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
Bibliografia
- Messier 64 w SEDS.org. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Galaktyka Czarne Oko w bazie SIMBAD (ang.)
- Galaktyka Czarne Oko w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- Courtney Seligman: NGC 4826. Celestial Atlas. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
This image of Messier 64 (M64) was taken with Hubble's Wide Field Planetary Camera 2 (WFPC2). The color image is a composite prepared by the Hubble Heritage Team from pictures taken through four different color filters. These filters isolate blue and near-infrared light, along with red light emitted by hydrogen atoms and green light from Strömgren y.
M64 has a spectacular dark band of absorbing dust in front of the galaxy's bright nucleus, giving rise to its nicknames of the Black Eye or Evil Eye galaxy.
At first glance, M64 appears to be a fairly normal pinwheel-shaped spiral galaxy. As in the majority of galaxies, all of the stars in M64 are rotating in the same direction, clockwise as seen in the Hubble image. However, detailed studies in the 1990's led to the remarkable discovery that the interstellar gas in the outer regions of M64 rotates in the opposite direction from the gas and stars in the inner regions.
Active formation of new stars is occurring in the shear region where the oppositely rotating gases collide, are compressed, and contract. Particularly noticeable in the image are hot, blue young stars that have just formed, along with pink clouds of glowing hydrogen gas that fluoresce when exposed to ultraviolet light from newly formed stars.
Astronomers believe that the oppositely rotating gas arose when M64 absorbed a satellite galaxy that collided with it, perhaps more than one billion years ago. This small galaxy has now been almost completely destroyed, but signs of the collision persist in the backward motion of gas at the outer edge of M64.Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Warkocza Bereniki. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.