Galatea (księżyc)
| ||
 Galatea, zdjęcie z sondy Voyager 2 | ||
| Planeta | Neptun | |
| Odkrywca | Stephen Synnott, Voyager Imaging Team[1] | |
| Data odkrycia | lipiec 1989 | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/1989 N 4 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 61 953 km[2] | |
| Mimośród | 0,0001[2] | |
| Okres obiegu | 0,429 d[2] | |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a | 0,034°[2] | |
| Długość węzła wstępującego | 37,247°[2] | |
| Argument perycentrum | 343,011°[2] | |
| Anomalia średnia | 65,999°[2] | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 204×184×144 km[3] | |
| Powierzchnia | 97 314 km²[1] | |
| Objętość | 2 854 543 km³[1] | |
| Masa | 3,75 × 1018 kg[1] | |
| Średnia gęstość | 1,3 g/cm³[1] | |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,032 m/s²[1] | |
| Prędkość ucieczki | 271 km/h[1] | |
| Albedo | 0,08[3] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 22,0m[4] | |
| Temperatura powierzchni | ~51 K | |
Galatea (Neptun VI) – mały, nieregularny księżyc Neptuna, nazwany od Galatei, jednej z nereid z greckiej mitologii[5].
Galatea została odkryta w lipcu 1989 na zdjęciach zrobionych przez sondę Voyager 2. Otrzymała tymczasowe oznaczenie S/1989 N 4[5].
Ma nieregularny kształt i nie wykazuje śladów jakiejkolwiek modyfikacji geologicznej. Bardzo niska gęstość tego księżyca jest związana z tym, że prawdopodobnie nie jest on jednolitą skałą, ale zlepkiem materii, utrzymywanej razem przez siły grawitacji. Orbita Galatei znajduje się wewnątrz granicy Roche’a Neptuna, przez co siły pływowe działające na ten księżyc spowodują, że pewnego dnia zostanie on rozerwany, a jego pozostałości zasilą pierścienie planety.
Również jedna z planetoid nosi nazwę (74) Galatea.
Zobacz też
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Neptuna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Galatea: By the Numbers (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ a b David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet (ang.). NASA, 2013-07-19. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ Scott S. Sheppard: Neptune's Known Satellites (ang.). [dostęp 2015-04-26].
- ↑ a b Galatea: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23].
| wewnętrzne regularne (7) | |
|---|---|
| Tryton | |
| zewnętrzne nieregularne (6) |
_flatten_crop.jpg)
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Neptuna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na
- Portal: Astronomia
- ciała niebieskie
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Galatea as seen by Voyager 2. The image is smeared due to the combination of long exposure needed at this distance from the Sun, and the rapid relative motion of Galatea and Voyager. Hence, Galatea appears more elongated than in reality.
Uploader's notes: The original NASA/Cowart PNG image has been modified by flattening (combining layers), cropping and converting to JPEG format.
Original caption released with image:
Voyager 2 Narrow Angle Camera image of Neptune taken on August 20, 1989 as the spacecraft approached the planet for a flyby on August 25. The Great Dark Spot, flanked by cirrus clouds, is at center. A smaller dark storm, Dark Spot Jr., is rotating into view at bottom left. Additionally, a patch of white cirrus clouds to its north, named "Scooter" for its rapid motion relative to other features, is visible.
This image was constructed using orange, green and synthetic violet (50/50 blend of green filter and UV filter images) taken between 626 and 643 UT.
Image Credit: NASA / JPL / Voyager-ISS / Justin Cowart