Galina Woskobojewa
_(9377137454).jpg) | |
| Państwo |  Kazachstan |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1984 Moskwa |
| Wzrost | 183 cm |
| Masa ciała | 67 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2002 |
| Zakończenie kariery | aktywna |
| Trener | Tomasz Iwański |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 3 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 42 (7 maja 2012) |
| Australian Open | 3R (2009, 2012) |
| Roland Garros | 2R (2008, 2009, 2013) |
| Wimbledon | 2R (2012) |
| US Open | 2R (2010, 2012, 2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (20 sierpnia 2012) |
| Australian Open | QF (2007) |
| Roland Garros | QF (2008, 2013) |
| Wimbledon | 2R (2006, 2009, 2011, 2013) |
| US Open | 3R (2006, 2011, 2013) |
Galina Woskobojewa, ros. Галина Олеговна Воскобоева (ur. 18 grudnia 1984 w Moskwie) – kazachska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Obywatelstwo zmieniła w 2008 roku.
Kariera tenisowa
W 2001 roku Galina zdobyła pierwszy turniejowy tytuł ITF w grze podwójnej razem z Julianą Fedak, a miało to miejsce w Bukareszcie. Po uzyskaniu statusu profesjonalnego wystąpiła w pierwszych zawodowych kwalifikacjach do imprez w Moskwie, Bogocie i Casablance. Razem z Wierą Duszewiną zdobyła tytuł debla ITF w Sofii.
Również w 2003 triumfowała w turniejach ITF, w Cagnes-sur-Mer u boku Duszewiny, a w Hull w parze z Bułykiną. Po pokonaniu Anabel Mediny zdobyła trofeum ITF w grze pojedynczej w Mont de Marsan.
Zawodowy debiut w turnieju głównym odnotowała w 2004 roku w Hobarcie, ulegając Hiszpance Garrigues. Osiągnęła pierwszy deblowy półfinał w Vancouver, kilkarotnie dochodziła do drugiej rundy zawodowych turniejów. Rok 2005 to najlepszy w jej dotychczasowej karierze zawodniczej, trwającej wówczas trzy lata. Oprócz drugich rund w turniejach gry pojedynczej doszła do półfinału debla w Auckland (z Evie Dominiković) oraz do pierwszego zawodowego finału z Anastasiją Rodionową w Taszkencie. Osiągnęła najwyższe pozycje rankingowe, w tym pierwszą setkę klasyfikacji deblowej.
W wielkoszlemowym debiucie na Australian Open 2006 weszła do drugiej rundy, wygrywając z Emmanuelle Gagliardi. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, by powrócić w Warszawie i przegrać już pierwsze spotkanie. Podobnie zakończył się debiut na kortach Rolanda Garrosa. W czerwcu wygrała singlowy turniej ITF, drugi w karierze. W pierwszej rundzie w New Haven urwała seta pierwszej rakiecie świata, Amélie Mauresmo, mimo to przegrała. Na zakończenie sezonu w październiku została finalistką turnieju w Moskwie, razem z Ivetą Benešovą. Zdobyła też kolejny deblowy tytuł ITF.
Trenowana przez Alinę Żydkową, preferuje nawierzchnię twardą. Zachęcona do gry w tenisa przez mamę, Jelenę, która jest trenerką pływania, rozpoczęła uprawiać tę dyscyplinę w wieku sześciu lat. Na początku 2005 roku przerwała naukę w jednym z moskiewskich uniwersytetów.
Na początku 2010 doznała ciężkiej kontuzji, przez którą nie zagrała już do końca sezonu. Powróciła dopiero w styczniu 2011 roku, podczas turnieju ITF w Plantation. Po przejściu kwalifikacji, Woskobojewa była w stanie wygrać jeszcze jeden mecz w turnieju głównym, przeciwko Laurze Siegemund – numerze 2 z rozstawienia. Jej drugim turniejem w roku była kolejna impreza z cyklu ITF, tym razem w Lutz. Ponownie przeszła kwalifikacje, tracąc w nich zaledwie 5 gemów, po czym wygrała jeszcze jeden mecz w turnieju głównym – pokonała Austriaczkę Melanie Klaffner 6:0, 6:1. W drugiej rundzie uległa Jennifer Elie.
Na początku lutego 2011 wystartowała w kwalifikacjach do turnieju w Pattayi dzięki dzikiej kardzie. Klasyfikowana wówczas na 560. miejscu w rankingu Kazaszka pokonała w kwalifikacjach Sanię Mirzę oraz Lindsay Lee-Waters. W turnieju głównym najpierw pokonała Rominę Oprandi 4:6, 6:3, 7:5, a następnie zwyciężyła w meczu drugiej rundy 1:6, 7:5, 6:4 nad Mariją Kirilenko.
8 sierpnia 2011 zaliczyła swoją największą wygraną dotychczas w karierze, w Toronto, w turnieju Rogers Cup: po zakwalifikowaniu się do turnieju głównego w I rundzie pokonała półfinalistkę French Open 2011 i dziewiątą rakietę świata (w rankingu WTA) Marion Bartoli wynikiem 6:3, 6:3. W II rundzie pokonała rakietę numer 25 Flavię Pennettę wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W III rundzie pokonała rozstawioną z nr 5. finalistkę Wimbledonu 2011 w singlu, Mariję Szarapową wynikiem 6:3, 7:5, co stanowi jej nowy najlepszy wynik w karierze. W ćwierćfinale zmierzyła się z rozstawioną z nr 4. Wiktoryją Azaranka, przegrywając wynikiem 1:6, 2:6. We wrześniu, w Seulu, osiągnęła pierwszy w karierze finał imprezy głównego cyklu rozgrywkowego, w którym musiała uznać wyższość Marii José Martínez Sánchez i przegrała 6:7(0), 6:7(2).
W lutym 2013 zwyciężyła razem z Kristiną Mladenovic w rozgrywkach deblowych w Memphis. Pokonały tam w finale parę Sofia Arvidsson–Johanna Larsson wynikiem 7:6(5), 6:3.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q3 | 2R | 1R | A | 3R | 1R | A | 3R | 1R | 2R | A | A | 1R | A | A | A | A | 0 / 8 | 6 – 8 | |||
| French Open | A | A | A | A | Q3 | 1R | Q3 | 2R | 2R | Q1 | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | A | A | A | A | 0 / 6 | 3 – 6 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | Q1 | Q3 | Q1 | 1R | 1R | A | Q3 | 2R | 1R | A | A | A | A | A | A | NH | A | 0 / 4 | 1 – 4 | |||
| US Open | A | A | A | Q2 | Q2 | 1R | A | 1R | 1R | A | 1R | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 6 | 2 – 6 | |||
| Ranking na koniec roku | 464 | 402 | 157 | 137 | 118 | 103 | 136 | 94 | 102 | 528 | 58 | 82 | 69 | 259 | – | 371 | 401 | – | 1268 | 1314 | 0 / 24 | 12 – 24 | ||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | QF | 3R | 3R | 2R | A | 2R | 2R | 2R | A | A | 1R | A | 1R | A | A | 0 / 11 | 12 – 11 | ||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | A | A | 2R | A | A | 1R | A | A | 0 / 11 | 10 – 11 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | A | 2R | 3R | 2R | A | A | A | A | Q1 | 2R | NH | 1R | 0 / 10 | 7 – 10 | ||||
| US Open | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 2R | 2R | 1R | A | 3R | 2R | 3R | A | A | A | A | 1R | 1R | A | 1R | 0 / 12 | 10 – 12 | ||||
| Ranking na koniec roku | 485 | 271 | 161 | 129 | 82 | 48 | 40 | 39 | 51 | 145 | 31 | 45 | 33 | 105 | – | 172 | 147 | 73 | 43 | 71 | 0 / 44 | 39 – 44 | |||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | SF | 1R | A | A | 2R | A | A | 1R | NH | A | 0 / 4 | 4 – 4 | ||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | 2R | 1R | A | A | A | A | A | 2R | NH | 1R | 0 / 5 | 3 – 5 | ||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | NH | 2R | 0 / 2 | 2 – 2 | ||||
| 0 / 14 | 10 – 14 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 1 (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 25 września 2011 | Seul | Twarda |  María José Martínez Sánchez | 6:7(0), 6:7(2) |
Gra podwójna 19 (6–13)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 9 października 2005 | Taszkent | Twarda |  Anastasija Rodionowa |  Maria Elena Camerin Émilie Loit | 3:6, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 15 października 2006 | Moskwa | Twarda (hala) |  Iveta Benešová | Květa Peschke Francesca Schiavone | 4:6, 7:6(4), 1:6 |
| Finalistka | 3. | 6 stycznia 2007 | Gold Coast | Twarda | Iveta Benešová | Dinara Safina Katarina Srebotnik | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 6 marca 2011 | Kuala Lumpur | Twarda | Dinara Safina |  Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore | 7:5, 2:6, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30 kwietnia 2011 | Memphis | Ceglana | Alisa Klejbanowa |  Eleni Daniilidu Michaëlla Krajicek | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 3. | 21 maja 2011 | Bruksela | Ceglana | Andrea Hlaváčková |  Klaudia Jans Alicja Rosolska | 3:6, 6:0, 10–5 |
| Finalistka | 4. | 23 lipca 2011 | Baku | Twarda |  Monica Niculescu |  Marija Korytcewa Tacciana Puczak | 3:6, 6:2, 8–10 |
| Finalistka | 5. | 25 września 2011 | Seul | Twarda | Wiera Duszewina |  Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová | 6:7(5), 4:6 |
| Finalistka | 6. | 22 października 2011 | Moskwa | Twarda (hala) | Anastasija Rodionowa |  Vania King Jarosława Szwiedowa | 6:7(3), 3:6 |
| Finalistka | 7. | 5 maja 2012 | Estoril | Ceglana | Jarosława Szwiedowa |  Chuang Chia-jung Zhang Shuai | 6:4, 1:6, 9–11 |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) | Kristina Mladenovic |  Sofia Arvidsson Johanna Larsson | 7:6(5), 6:3 |
| Finalistka | 8. | 21 września 2013 | Kanton | Twarda | Vania King | Hsieh Su-wei Peng Shuai | 3:6, 6:4, 10–12 |
| Finalistka | 9. | 4 stycznia 2014 | Brisbane | Twarda | Kristina Mladenovic | Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa | 3:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 1 marca 2014 | Acapulco | Twarda | Kristina Mladenovic | Petra Cetkovská Iveta Melzer | 6:3, 2:6, 10–5 |
| Finalistka | 10. | 26 lutego 2017 | Budapeszt | Twarda (hala) | Arina Rodionowa | Hsieh Su-wei Oksana Kalasznikowa | 3:6, 6:4, 4–10 |
| Finalistka | 11. | 29 lipca 2018 | Moskwa | Ceglana | Aleksandra Panowa | Anastasija Potapowa Wiera Zwonariowa | 0:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 11 listopada 2018 | Limoges | Twarda (hala) | Wieronika Kudiermietowa |  Timea Bacsinszky Wiera Zwonariowa | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 12. | 14 kwietnia 2019 | Lugano | Ceglana | Wieronika Kudiermietowa | Sorana Cîrstea Andreea Mitu | 6:1, 2:6, 8–10 |
| Finalistka | 13. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana |  Jeļena Ostapenko |  Sharon Fichman Nina Stojanović | 6:2, 6:7(1), 6–10 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 07 lipca 2019].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 07 lipca 2019].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 07 lipca 2019].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
