Galwanoterapia

Ten artykuł należy dopracować: od 2011-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Galwanoterapia – grupa zabiegów leczniczych polegających na działaniu na organizm człowieka stałym prądem elektrycznym za pomocą przyłożonych do ciała elektrod metalowych.

Dwa najbardziej znane zabiegi to:

• jontoforeza – polegająca na wprowadzaniu do organizmu zjonizowanych form leku za pomocą przyłożonego prądu;
• galwanizacja – polegająca na działaniu samym prądem elektrycznym.

Elektroterapia – dział odnowy biologicznej wykorzystujący prąd stały oraz impulsowy (o zmiennym natężeniu) małej średniej częstotliwości do celów leczniczych.

Wpływ na organizm

Tkanki i płyny mają różne przewodnictwo elektryczne, które zależy od uwodnienia oraz stężenia elektrolitów. Największe przewodnictwo ma płyn mózgowo-rdzeniowy, osocze krwi; mniejsze wątroba, najmniejsze tkanka kostna.

W zabiegach elektroleczniczych istotny jest opór skóry (warstwa rogowa naskórka). Prąd przebiega drogami o mniejszym oporze (gruczoły potowe, naczynia krwionośne, limfatyczne, nerwy).

Zabiegom z wykorzystaniem prądu towarzyszą zjawiska:

• elektromechaniczne – związane z elektrolizą, tj. procesem rozkładu związków chemicznych i separacji produktów tego rozkładu pod wpływem przepuszczania przez nie prądu elektrycznego, co wywołuje wędrówkę jonów do pary nie reagujących z układem elektrod;
• elektrotermiczne – związane z wytwarzaniem ciepła.

Reakcja nerwów i mięśni na prąd stały powoduje zmianę ich pobudliwości (elektrotonus). Powstaje podczas przemieszczania się jonów i zmian polaryzacji błon komórkowych w czasie przepływu prądu.

Właściwości lecznicze

• przeciwbólowe (bieg dodatni)
• pobudzające (bieg ujemny)
• korzystny wpływ na zakrzepy naczyniowe