Garba Lawal

Garba Lawal
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1974 Kaduna
Wzrost	183 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1993–1995 Julius Berger 1995–1996 Espérance Tunis 1996–2002 Roda Kerkrade 154 (20) 2002–2003 Lewski Sofia 15 (3) 2004 IF Elfsborg 12 (0) 2004–2005 CD Santa Clara 16 (0) 2005–2006 Iraklis Saloniki 33 (1) 2007 Changsha Ginde 3 (0) 2007–2009 Julius Berger 2009–2010 Lobi Stars
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1997–2006  Nigeria 57 (6)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Atlanta 1996 piłka nożna

Garba Lawal (ur. 22 maja 1974 w Kadunie) – piłkarz nigeryjski grający na pozycji lewego pomocnika. Nosi przydomek „Chindo”.

Kariera klubowa

Początkowe lata kariery – Afryka

Lawal pochodzi z miasta Kaduna. Karierę piłkarską zaczynał jednak dużo dalej od rodzinnego miasta, bo w dawnej stolicy kraju, Lagos, w tamtejszym klubie Julius Berger FC. W barwach tej drużyny zadebiutował w pierwszej lidze w 1993 roku w wieku 17 lat. Zajął z tą drużyną 6. miejsce w lidze. W 1994 roku grał już więcej i powoli stawał się członkiem pierwszego składu. Jego drużyna w ciągu roku zrobiła postęp i zakończyła ligę na 4. miejscu. Rok 1995 był ostatnim w barwach Julius Berger, w barwach którego Lawal w końcu wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce i zajął 5. miejsce w lidze. Wraz z końcem roku Garba przeprowadził się do Tunezji zostając piłkarzem stołecznego Espérance Tunis. Od 1996 roku był podstawowym zawodnikiem tego zespołu i w tamtym roku wywalczył 3. miejsce ze swoim zespołem, a w połowie sezonu 1996/1997 w końcu trafił do Europy.

Holandia

Pierwszym zespołem w europejskim rozdziale kariery Lawala był zespół Eredivisie, Roda JC Kerkrade. W lidze zadebiutował 15 lipca 1997 roku w przegranym 1:3 meczu z FC Twente. Ogółem w całej wiosennej rundzie rozegrał 11 meczów i zdobył 3 gole. Z Rodą zajął 8. miejsce, niezagrożone spadkiem do Eerste divisie oraz 8 maja w Rotterdamie wywalczył Puchar Holandii. Wystąpił w wygranym wówczas 4:2 finale z Sc Heerenveen. W sezonie 1997/1998 Lawal był czołowym pomocnikiem Rody. Rozegrał wszystkie 34 mecze w lidze, każdy z nich rozpoczynając w pierwszej jedenastce, a z 6 golami stał się drugim najlepszym strzelcem klubu z Kerkrade po Bobie Peetersie (11 goli). Roda zdołała jednak zająć dopiero 14. miejsce w lidze. Nieźle natomiast Garba radził sobie ze swoim klubem w Pucharze Zdobywców Pucharów. Zdobył 2 gole w wygranym aż 10:0 meczu z Hapoelem Beer Szewa w 1. rundzie oraz jednego gola w meczu z NK Primorje w 2. rundzie. Ostatecznie holenderski zespół doszedł do ćwierćfinału, w którym został dwukrotnie rozgromiony przez Vicenzę Calcio 1:4 i 0:5. W sezonie 1998/1999 dość niespodziewanie Lawal nie zawsze był podstawowym zawodnikiem i zagrał tylko w 23 meczach Eredivisie, z czego tylko w 13 od pierwszej minuty. Zdobył 2 gole – jednego w meczu z PSV Eindhoven (3:3), a drugiego z Feyenoordem Rotterdam (1:0). W ostatecznym rozrachunku Roda zajęła 5. miejsce w lidze kwalifikując się tym samym do Pucharu UEFA. Kolejny sezon (1999/2000), w którym Roda zajęła 8. miejsce, Lawal wystąpił w 28 meczach i strzelił 3 gole. Dodatkowo wywalczył swój drugi w karierze Puchar Holandii. Kolejny sezon był także całkiem udany zarówno dla Lawala, jak i jego drużyny. Sam zdobył 6 goli (zagrał w 29 meczach), z czego 2 w wygranym 3:2 meczu z RKC Waalwijk i zajął z Rodą wysokie 4. miejsce. Jego klub ustąpił tylko „Wielkiej Trójce”: PSV, Feyenoordowi i Ajaksowi. Sezon 2001/2002 był ostatnim dla Garby w zespole Rody. Roda nie osiągnęła sukcesów – w lidze zajęła słabe 13. miejsce przeinaczając się w ciągu jednego sezonu z czołowej drużyny w średniaka broniącego się przed spadkiem, a w Pucharze UEFA doszła do 1/8 finału, tam przegrywając z Milanem po rzutach karnych.

Tułaczka po Europie

Latem 2002 Lawalowi skończył się kontrakt z Rodą i podpisał on kontrakt z jednym z najbardziej utytułowanych klubów Bułgarii, Lewskim Sofia. Tam spotkał między innymi swojego rodaka i kolegę z kadry, Justice’a Christophera. W bułgarskiej ekstraklasie pierwsze dwie bramki zdobył w marcu, w wygranym 6:0 meczu z Rilskim Sportistem Samokow. Z Lewskim wywalczy wicemistrzostwo Bułgarii oraz Puchar Bułgarii, ale ogółem pobytu w Sofii nie mógł zaliczyć do udanych. Nie zawsze mieścił się w składzie drużyny, toteż przez cały sezon zagrał tylko w 15 ligowych meczach. Po sezonie opuścił zespół Lewskiego i aż do końca 2003 roku pozostawał bez klubu.

Zimą 2004 niektóre gazety sportowe podały nieprawdziwą plotkę, iż Lawal podpisał kontrakt z zespołem Major League Soccer, Columbus Crew. Ostatecznie jednak został graczem szwedzkiego IF Elfsborg, z którym podpisał 2-letni kontrakt. W Allsvenskan zadebiutował 5 kwietnia w przegranym 1:2 meczu z Örgryte IS. W klubie z Borås, który zajął 9. miejsce w lidze, rozegrał 12 meczów – wszystkie w rundzie wiosennej, a rundę jesienną spędził już poza granicami Szwecji.

Latem 2004 przeszedł do CD Santa Clara, portugalskiego klubu pochodzącego z archipelagu Azorów, grającego w drugiej lidze portugalskiej. Zagrał tam 16 meczów i zaliczył 1 asystę, ale nie pomógł drużynie w awansie do SuperLigi.

W 2005 roku nowym klubem Lawala stał się grecki Iraklis Saloniki. W Iraklisie odzyskał częściowo dawną formę. Miał pewne miejsce na lewej stronie Iraklisu, w którym rozegrał 21 meczów i zdobył jednego gola. Wprowadził swój klub do Pucharu UEFA zajmując z nim 4. miejsce. Latem w pierwszej rundzie tego pucharu Iraklis trafił na Wisłę Kraków i Lawal wystąpił w obu meczach (1:0 dla Iraklisu w Krakowie i 2:0 dla Wisły w Salonikach), jednak „Giraios” nie zdołali awansować do fazy grupowej.

Azja i powrót do Afryki

W 2007 roku Lawal wyjechał do Azji. W chińskim zespole Changsha Ginde zaliczył jednak tylko trzy spotkania w Chinese Super League i niedługo potem wrócił do ojczyzny. Został piłkarzem swojego pierwszego klubu, Julius Berger F.C. W 2009 roku odszedł do Lobi Stars. W 2010 roku zakończył tam karierę.

Kariera w liczbach

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1993	Julius Berger FC	Nigeria	Nigeria Premier League	?	?
1994				?	?
1995				?	?
1995/96	Espérance Tunis	Tunezja	Championnat de Tunisie	?	?
1996/97				?	?
1996/97	Roda JC Kerkrade	Holandia	Eredivisie	11	3
1997/98				34	6
1998/99				23	2
1999/00				27	2
2000/01				29	6
2001/02				30	1
2002/03	Lewski Sofia	Bułgaria	A PFG	15	3
2004	IF Elfsborg	Szwecja	Allsvenskan	12	0
2004/05	CD Santa Clara	Portugalia	Liga de Honra	16	0
2005/06	Iraklis Saloniki	Grecja	Alpha Ethniki	21	1
2006/07				12	0
2007	Changsha Ginde	Chiny	Chinese Super League	3	0
2007/08	Julius Berger FC	Nigeria	Nigeria National League	?	?
2008/09				?	?
2009/10	Lobi Stars		Nigeria Premier League	?	?

Kariera reprezentacyjna

Karierę reprezentacyjną Lawal rozpoczął od występów w młodzieżowej reprezentacji Nigerii U-21. W 1996 roku został powołany do kadry reprezentacji olimpijskiej na Igrzyska w Atlancie. Tam zagrał we wszystkich meczach, także w tych dwóch najważniejszych: w półfinałowym z Brazylią (4:2) oraz finałowym z Argentyną (3:2), wywalczając tym samym z rodakami pierwszy w historii złoty medal w piłce nożnej dla afrykańskiej drużyny.

W 1997 roku Lawal zadebiutował w pierwszej reprezentacji 12 stycznia w meczu z Kenią, zremisowanym 1:1 w Nairobi, rozegranym w ramach kwalifikacji do MŚ 1998.

W 1998 roku został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata we Francji. Tam był podstawowym zawodnikiem „Super Orłów”. W pierwszym meczu grupowym z Hiszpanią zdobył gola na 2:2 (był to jego pierwszy gol w kadrze), gdy fatalny błąd popełnił bramkarz Hiszpanów, Andoni Zubizarreta. Nigeria ostatecznie wygrała ten mecz 3:2. Wystąpił także w kolejnych meczach swojej kadry – z Bułgarią (1:0), z Paragwajem (1:3) oraz w 1/8 z Danią (1:4).

W 2000 roku Lawal wziął udział w Pucharze Narodów Afryki w Ghanie. Rozegrał tam 3 mecze i z Nigerią został wicemistrzem Afryki (jego rodacy przegrali w finale po rzutach karnych z Kamerunem). W tym samym roku wziął także udział w swoich drugich w karierze igrzyskach olimpijskich. W Sydney był jednym z dwóch starszych graczy wybranych do kadry i grał na pozycji defensywnego pomocnika. W meczu grupowym z Włochami (1:1) zdobył gola z rzutu karnego. Z Nigerią doszedł do ćwierćfinału – tam jego rodacy odpadli po porażce 1:4 z Chile.

W 2002 roku Garba był członkiem kadry na Puchar Narodów Afryki 2002 w Mali. Tam zagrał we wszystkich meczach i zdobył jednego gola, ale za to zwycięskiego – w 80. minucie ćwierćfinałowego meczu z Ghaną. Z Nigerią zdobył brązowy medal po wygraniu meczu o 3. miejsce z gospodarzami, Mali. W tamtym roku był też członkiem 23-osobowej kadry powołanej przez Festusa Onigbinde na MŚ 2002. Na boiskach Japonii pojawił się w pierwszym meczu z Argentyną (0:1), ale po słabym występie został odsunięty od kolejnych meczów i więcej się w tym turnieju nie pojawił na boisku, a Nigeryjczycy i tak odpadli już po fazie grupowej.

W 2004 roku dość niespodziewanie został powołany na swój trzeci w karierze turniej o Puchar Narodów Afryki, tym razem na PNA w Tunezji, pomimo tego, że pozostawał przez pewien okres bez przynależności klubowej. Był jednak jednym z najlepszych zawodników swojej reprezentacji w tym turnieju. Zdobył jednego gola – w grupowym meczu z Beninem (2:1) i zdobył brązowy medal po wygraniu 2:1 przez „Super Orły” meczu o 3. miejsce z Mali.

W 2006 roku jako gracz Iraklisu zaliczył swój czwarty kolejny turniej o Puchar Narodów Afryki i ponownie zajął w nim 3. miejsce ze swoimi rodakami. Na turnieju rozgrywanym w Egipcie był jednak rezerwowym i zagrał w 4 meczach, ale tylko w jednym od pierwszej minuty – zwycięskim, dającym Nigeryjczykom 3. miejsce. Zdobył w nim jedynego gola spotkania z Senegalem.

Sukcesy

• Złoty medal IO: 1996
• Udział w IO: 1996, 2000
• Udział w MŚ: 1998, 2002
• Srebrny medal PNA: 2000
• Brązowy medal PNA: 2002, 2004, 2006
• Puchar Holandii: 1997, 2000 z Rodą
• Wicemistrzostwo Bułgarii: 2003 z Lewskim
• Wicemistrzostwo Tunezji: 1997 z Esperance

Bibliografia

• Garba Lawal w bazie National Football Teams (ang.)

Skład reprezentacji Nigerii na Igrzyskach Olimpijskich 1996 1 E. Babayaro 2 C. Babayaro 3 West 4 Kanu 5 Okechukwu 6 Amunike 7 Babangida 8 Oruma 9 Fatusi 10 Okocha 11 Ikpeba 12 Obafemi 13 Lawal 14 Amokachi 15 Oliseh 16 Obiekwu 17 Oparaku 18 Dosu Trener: Bonfrère Skład reprezentacji Nigerii na Mundialu 1998 1 Rufai 2 Oparaku 3 Babayaro 4 Kanu 5 Okechukwu 6 West 7 George 8 Adepoju 9 Yekini 10 Okocha 11 Lawal 12 W. Okpara 13 Babangida 14 Amokachi 15 Oliseh 16 Okafor 17 Eguavoen 18 Oruma 19 Iroha 20 Ikpeba 21 G. Okpara 22 Baruwa trener: Milutinović Skład reprezentacji Nigerii na PNA 2000 1 Shorunmu 2 Okunowo 3 Babayaro 4 Kanu 5 Iyenemi 6 West 7 Finidi 8 Adepoju 9 Akpoborie 10 Okocha 11 Lawal 12 Egbo 13 Babangida 14 Amunike 15 Oliseh 16 Sodje 17 Aghahowa 18 Chukwu 19 Akwuegbu 20 Ikpeba 21 Okpara 22 Akanji trener: Bonfrère Skład reprezentacji Nigerii na Mundialu 2002 1 Shorunmu 2 Yobo 3 Babayaro 4 Kanu 5 Okoronkwo 6 West 7 Ikedia 8 Adepoju 9 Ogbeche 10 Okocha 11 Lawal 12 Ejide 13 Afolabi 14 Udeze 15 Christopher 16 Sodje 17 Aghahowa 18 Akwuegbu 19 Ejiofor 20 Obiorah 21 Utaka 22 Enyeama 23 Opabunmi trener: Onigbinde Skład reprezentacji Nigerii na PNA 2002 1 Shorunmu 2 Yobo 3 Babayaro 4 Kanu 5 Okoronkwo 6 West 7 George 8 Aiyegbeni 9 Agali 10 Okocha 11 Lawal 12 Egbo 13 Babangida 14 Udeze 15 Oliseh 16 Oruma 17 Aghahowa 18 Ojigwe 19 Ejiofor 20 Ikpeba 21 Christopher 22 Akanji trener: Amodu Skład reprezentacji Nigerii na PNA 2004 1 Enyeama 2 Yobo 3 Babayaro 4 Kanu 5 Okoronkwo 6 Enakarhire 7 Utaka 8 Aiyegbeni 9 Agali 10 Okocha 11 Lawal 12 Etafia 13 Ikedia 14 Olofinjana 15 Abbey 16 Udeze 17 Aghahowa 18 Orjinta 19 Ekong 20 Odemwingie 21 Ekwueme 22 Ejide trener: Chukwu Skład reprezentacji Nigerii na PNA 2006 1 Enyeama 2 Yobo 3 Taiwo 4 Kanu 5 Odiah 6 Enakarhire 7 Utaka 8 Mikel 9 Martins 10 Okocha 11 Lawal 12 Ejide 13 Yussuf 14 Obinna 15 Obiefule 16 Oruma 17 Aghahowa 18 Obodo 19 Makinwa 20 Odemwingie 21 Nwaneri 22 Kaita 23 Aiyenugba trener: Eguavoen