Garford-Putiłow

Garford-Putiłow
Garford-Putiłow zdobyty w czasie wojny polsko-bolszewickiej
Dane podstawowe
Państwo	Imperium Rosyjskie
Producent	Zakłady Putiłowskie
Typ pojazdu	Samochód pancerny
Trakcja	kołowa(4x2)
Załoga	8 osób
Dane techniczne
Silnik	4-cylindrowy silnik benzynowy o mocy 36 KM
Pancerz	stalowy, 7 do 13 mm
Długość	5,70 m
Szerokość	2,30 m
Wysokość	2,80 m
Masa	11 t
Osiągi
Prędkość	18 km/h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × armata górska 76,2 mm 3 × karabin maszynowy Maxim

Garford-Putiłow (ros. Гарфорд-Путилов) – rosyjski samochód pancerny wyprodukowany w Zakładach Putiłowskich na podwoziu pięciotonowego samochodu ciężarowego Garford. Był to jeden z najlepiej uzbrojonych samochodów pancernych I wojny światowej. Produkcję prowadzono w latach 1915–1916, ogółem powstało 48 maszyn.

Użycie

Samochody Garford-Putiłow wykorzystywano w czasie I wojny światowej (1914–1918), a później podczas wojny domowej w Rosji (1917–1923) oraz w czasie rewolucji listopadowej w Niemczech (1918–1919).

Podczas wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921) armia polska zdobyła kilka wozów Garford-Putiłow i co najmniej trzech używała w działaniach bojowych. Samochody nazwane „Dziadek”, „Generał Szeptycki” i „Zagłoba” do końca lat 20. XX wieku były na wyposażeniu Wojska Polskiego.

Bibliografia

• Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim 1819-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajsks, 1995. ISBN 83-85621-57-1.