Garncarzowate
| ||
Furnariidae[1] | ||
G.R. Gray, 1840 | ||
Przedstawiciel rodziny – garncarz rdzawy (Furnarius rufus) | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Gromada | ptaki | |
Podgromada | Neornithes | |
Infragromada | ptaki neognatyczne | |
Rząd | wróblowe | |
Podrząd | tyrankowce | |
Rodzina | garncarzowate | |
Podrodziny | ||
zobacz opis w tekście |
Garncarzowate[2] (Furnariidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca około dwustu trzydziestu[2] gatunków ptaków, występujących wyłącznie w krainie neotropikalnej[3][4].
Ich nazwa wywodzi się od zwyczaju budowania przez niektóre gatunki należące do tej rodziny, mocnych garncarzowatych, glinianych gniazd. Jednakże większość ptaków z tej grupy buduje klasyczne plecione gniazda na drzewach lub wykopuje tunele w skarpach ziemnych. Niezależnie od typu gniazda, wspólną cechą wszystkich gatunków jest obecność dachu (przykrycia od góry) w budowanych przez nie gniazdach. Składają do 6 białych lub blado ubarwionych jaj.
Badania filogenetyczne prowadzone w ciągu ostatnich lat sugerują włączenie do tej rodziny tęgosterów (Dendrocolaptidae)[5], które w tradycyjnym ujęciu wyodrębniane są w oddzielną rodzinę.
Do rodziny garncarzowatych należały także żyjące w plejstocenie gatunki z rodzaju Pseudoseisuropsis – Pseudoseisuropsis nehuen, Pseudoseisuropsis cuelloi i Pseudoseisuropsis wintu, odkryte w Urugwaju i Argentynie[6]. Na podstawie budowy czaszki umieszczono je w rodzinie Furnariidae, możliwe, że należały do tęgosterów (Dendrocolaptinae)[7]. Pozycji filogenetycznej Pseudoseisuropsis w obrębie garncarzowatych nie określiła jednoznacznie analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Stefaniniego, Gómeza i Tambussi (2016); wynika z niej, że Pseudoseisuropsis mógł być spokrewniony z tęgosterami, należeć do garncarzy lub liściowców albo być bazalnym przedstawicielem garncarzowatych nienależącym do żadnej z podrodzin[6].
IOC wyróżnia 315 żyjących współcześnie gatunków[3]; dla porównania, autorzy Handbook of the Birds of the World w 2003 roku wyróżniali 236 gatunków[8], a obecnie (2019) już 333[9]. Należy jednak zauważyć, że obie te bazy danych do rodziny garncarzowatych wliczają obecnie tęgostery (Dendrocolaptidae)[3][9].
Podział systematyczny
Do rodziny należą następujące podrodziny[2][10]:
- Xenopinae – pełzaczniki
- Berlepschiinae – palmołazy – jedynym przedstawicielem jest Berlepschia rikeri – palmołaz
- Pygarrhichadinae – drzewołaźce
- Philydorinae - liściowce
- Pseudocolaptinae – kowalczyki
- Furnariinae – garncarze
- Synallaxinae – ogończyki
Przypisy
- ↑ Furnariidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Furnariidae Gray,GR, 1840 - garncarzowate - Horneros, Foliage-gleaners and Spinetails (wersja: 2021-01-03). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-01-27].
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers (ang.). IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-19].
- ↑ Ovenbirds (Furnariidae) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2015-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-11)].
- ↑ Martin Irestedt i inni, Systematic relationships and biogeography of the tracheophone suboscines (Aves: Passeriformes), „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 23 (3), 2002, s. 499–512, DOI: 10.1016/S1055-7903(02)00034-9 .
- ↑ a b M. Ignacio Stefanini, Raúl O. Gómez i Claudia P. Tambussi. A new species of the Pleistocene furnariid Pseudoseisuropsis (Aves, Passeriformes). „Journal of Vertebrate Paleontology”, s. e1100630, 2016. DOI: 10.1080/02724634.2016.1100630 (ang.).
- ↑ Santiago Claramunt & Andrés Rinderknecht. A new fossil Furnariid from the Pleistocene of Uruguay, with remarks on nasal type, cranial kinetics, and relationships of the extinct genus Pseudoseisuropsis. „The Condor”. 107, 2005.
- ↑ J. del Hoyo, A. Elliot, D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. T. 8. Broadbills to Tapaculos. Lynx Edicions, 2003, s. 162. ISBN 84-87334-50-4.
- ↑ a b Remsen, J.V., Jr: Ovenbirds (Furnariidae). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019-10-18.
- ↑ John H. Boyd III: Furnariidae: Ovenbirds (ang.). W: Aves—A Taxonomy in Flux 3.06 Introduction [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2015-10-28].
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Dario Sanches from SÃO PAULO, BRASIL, Licencja: CC BY-SA 2.0
Furnarius rufus, Parque da Independência, Museu do Ipiranga, São Paulo