Garstnica wypaleniskowa

Garstnica wypaleniskowa
Ilustracja
Systematyka
Domenaeukarionty
Królestwogrzyby
Typworkowce
Klasakustrzebniaki
Rządkustrzebkowce
RodzinaPyronemataceae
Rodzajgarstnica
Gatunekgarstnica wypaleniskowa
Nazwa systematyczna
Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.
Syll. fung. (Abellini) 8: 71 (1889)
Geopyxis carbonaria Kohlenbecherling.jpg

Garstnica wypaleniskowa (Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny Pyronemataceae[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Geopyxis, yronemataceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1805 r. Albertini i Schweinitz nadając mu nazwę Peziza carbonaria. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1889 r. Saccardo, przenosząc go do rodzaju Geopyxis[1].

Synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Aleuria carbonaria (Alb. & Schwein.) Gillet 1879
  • Geopyxis carbonaria var. sessilis Grélet 1937
  • Peziza carbonaria Alb. & Schwein. 1805
  • Peziza cupularis var. carbonaria (Alb. & Schwein.) Weinm. 1836
  • Pustularia carbonaria (Alb. & Schwein.) Rehm 1884

Nazwa polska według checklist[3].

Morfologia

Owocniki

Miseczkowate owocniki (askokarpy) mają średnicę 0,5-2 cm, osadzone są na krótkim trzonie o wymiarach 0,5-1 na 0,1-0,2 cm[4]. Wnętrze owocnika jest ceglastoczerwone i gładkie, na zewnątrz ma barwę brudnożółtą albo ochrową[5].

Zarodniki

Askospory są eliptyczne, gładkie, hialinowe, pozbawione kropli tłuszczu, o wymiarach 13-18 × 7-9 µm. Worki o wymiarach 190-225 × 9-10 mikrometrów. Parafizy (wstawki) buławowate, nierozgałęzione, mają nieregularne pomarańczowo-brązowe ziarnistości, o zakończeniach szerokości 5 µm. Hypotecjum, warstwa komórek poniżej hymenium, utworzona jest z gęsto upakowanych, nieregularnych komórek[6].

Występowanie

Owocniki tego grzyba wyrastają na wypaleniskach i zwęglonym drewnie.

Przypisy

  1. ↑ a b c Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  2. ↑ Species Fungorum (ang.). [dostęp 2015-12-16].
  3. ↑ Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.
  4. ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
  5. ↑ Kupfer EM. (1902). "Studies on Urnula and Geopyxis". Bulletin of the Torrey Botanical Club 29(3): 137–144.
  6. ↑ Edmund E Tylutki, Mushrooms of Idaho and the Pacific Northwest, Moscow: University Press of Idaho, 1979, s. 96, ISBN 0-89301-062-6, OCLC 6485548.

Media użyte na tej stronie

Geopyxis carbonaria.jpg
Autor: Edward Barge (landsnorkler), Licencja: CC BY-SA 3.0
The charcoal loving eld cup, species Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.). Photographed in Park County, Montana, USA. Notes: "Found in a burn area around 6000’. Trees in area were primarily Engleman spruce, Subalpine fir, Douglas fir, and Lodgepole pine. Found in June."
Geopyxis carbonaria Kohlenbecherling.jpg
Autor: Holger Krisp, Licencja: CC BY 3.0
Geopyxis carbonaria, Family: Pyronemataceae, Location: Germany, Oberstdorf