Gary Goodridge
| Pseudonim | Big Daddy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1966 Trynidad i Tobago |
| Obywatelstwo | Kanada Trynidad i Tobago |
| Wzrost | 191 cm |
| Masa ciała | 109 (2008) kg |
| Styl walki | MMA |
| Kategoria wagowa | K-1 WGP |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 30 (38)[1] |
| Zwycięstwa | 12 (12) |
| Przez nokauty | 11 (11) |
| Porażki | 17 (24) |
| Remisy | 1 (2) |
Gary Henry Goodridge (ur. 17 stycznia 1966) – kanadyjski armwrestler, zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) i K-1 pochodzący z Trynidadu i Tobago.
Sportowa kariera
Do Kanady wyemigrował w 1972 roku. W latach 80. i 90. był jednym z najlepszych armwresltlerów świata, zdobywając 11 tytułów mistrza Kanady i 9 mistrza globu[2]. Uprawiał również z sukcesami boks, był członkiem kanadyjskiej kadry narodowej[3].
Mieszane sztuki walki
Karierę w profesjonalnym MMA zaczynał w Ultimate Fighting Championship. Zadebiutował w lutym 1996 roku na turnieju UFC 8. Doszedł w nim do finału, w którym przegrał przez poddanie z Donem Fryem. W grudniu wystartował również w UFC 10 – odpadł w półfinale w walce z Markiem Colemanem.
6 czerwca 1997 wygrał brazylijski turniej vale tudo International Vale Tudo Championship (IVC). Jeszcze w tym samym roku w październiku wystąpił na pierwszej w historii gali PRIDE FC, nokautując rosyjskiego mistrza sambo Olega Taktarowa. Z organizacją tą był związany przez niemal 6 lat, do 2003 roku. W latach 2005-2007 występował w HERO'S. Od 2008 roku był wolnym agentem.
K-1
Pierwsze dwie walki w organizacji K-1 (obie przegrane) stoczył w 1999 roku. Regularne występy rozpoczął dopiero od sierpnia 2002 roku, kiedy sensacyjnie znokautował Mike'a Bernardo (kilka miesięcy później sam został przez niego znokautowany w kontrowersyjnej walce rewanżowej).
Dwukrotnie wystąpił w walce rezerwowej podczas Finału K-1 World GP: w 2004 roku znokautował Cyrila Abidi, a w 2005 przegrał z Glaube Feitosą.
Największy sukces w K-1 odniósł w lipcu 2005 roku, gdy zwyciężył w turnieju K-1 World GP na Hawajach. Pokonał wtedy wszystkich trzech rywali przed czasem (w finale Yūsuke Fujimoto)[4].
Po raz ostatni wystąpił dla K-1 w sierpniu 2007 roku, gdy został znokautowany w Hongkongu przez Choi Hong-mana.
Schyłek
Od marca 2007 roku nie zdołał wygrać żadnej z 16 swoich kolejnych walk (1 remis i 15 porażek). Po raz ostatni wystąpił w grudniu 2010 roku w Bułgarii, gdy został znokautowany w walce MMA. Liczne ciosy w głowę i nokauty, których doznał w trakcie swej kariery (w sumie został znokautowany co najmniej 24 razy), ciężko odznaczyły się na jego zdrowiu. Cierpi m.in. na encefalopatię bokserską[5].
Osiągnięcia
Kick-boxing:
- 2006: K-1 World GP w Las Vegas – 2. miejsce
- 2005: K-1 World GP na Hawajach – 1. miejsce
- 2004: K-1 World GP w Las Vegas (GP USA) – 2. miejsce
Mieszane sztuki walki:
- 1997: IVC 1 – 1. miejsce
- 1996: UFC 8 – 2. miejsce
Przypisy
- ↑ Bilans walk w cyklu K-1 WGP. W nawiasie: ogółem w zawodowym kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych. Stan na 10.09.2009
- ↑ Catching up with Gary Goodridge (ang.). [dostęp 2009-09-10].
- ↑ Gary Goodridge Interview (ang.). [dostęp 2009-09-10].
- ↑ Monty DiPietro: Goodridge & Penn Win at K-1 World GP in Hawaii (ang.). k-1.co.jp. [dostęp 2009-09-10].
- ↑ Dave Walsh: Gary Goodridge Blames K-1 Fights for a Career's Worth of Brain Damage (ang.). liverkick.com, 13 lutego 2012. [dostęp 2012-02-15].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
