Gary Graffman

Gary Graffman
Data i miejsce urodzenia

14 października 1928
Nowy Jork

Pochodzenie

amerykańskie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Gary Graffman (ur. 14 października 1928 w Nowym Jorku[1][2]) – amerykański pianista.

Życiorys

W latach 1938–1946 uczył się u Isabelle Vengerovej w Curtis Institute of Music w Filadelfii[2]. Zadebiutował publicznie jako pianista w 1947 roku, wykonując II koncert fortepianowy Siergieja Rachmaninowa wraz z Philadelphia Orchestra pod batutą Eugene’a Ormandy’ego[1]. Od 1947 do 1948 roku przebywał na stypendium na Columbia University[1]. W 1948 roku dał swój pierwszy recital w Carnegie Hall w Nowym Jorku[1][2]. W 1949 roku wygrał konkurs im. Edgara Leventritta[1][2], rok później jako stypendysta programu Fulbrighta wyjechał do Europy[1]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1951 roku odbył swoje pierwsze krajowe tournée[1]. Uzupełniał też swoje studia u Vladimira Horowitza i Rudolfa Serkina[1]. W kolejnych latach koncertował w Ameryce Południowej (1955), Europie (1956), Azji i Australii (1958) oraz Południowej Afryce (1961)[1], występując m.in. z Cleveland Orchestra pod batutą George’a Szella i New York Philharmonic pod batutą Leonarda Bernsteina[2]. Karierę zmuszony był ograniczyć w 1979 roku z powodu urazu palca prawej dłoni, od tego czasu specjalizował się w wykonawstwie utworów fortepianowych na lewą rękę[1].

W jego repertuarze znajdowały się utwory m.in. Beethovena, Brahmsa, Chopina, Czajkowskiego, Rachmaninowa i Prokofjewa[1]. Dokonał licznych nagrań płytowych[1][2]. Występował wspólnie m.in. z Juilliard Quartet, Leonardem Rose’em i Henrykiem Szeryngiem[2]. Dokonał prapremierowych wykonań IV koncertu fortepianowego Neda Rorema z Curtis Institute of Music Symphony Orchestra pod batutą André Previna (1993) i Gaea Williama Bolcoma z Baltimore Symphony Orchestra pod batutą Davida Zinmana (1996)[1].

Pełnił funkcję kierownika artystycznego (od 1986), dyrektora (od 1989) i prezydenta (od 1995) Curtis Institute of Music[1]. Opublikował swoje wspomnienia pt. I Really Should Be Practicing (Garden City 1981)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1343. ISBN 0-02-865527-3.
  2. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 438. ISBN 83-224-0344-5.