Gaston Boissier

Gaston Boissier (ur. 15 sierpnia 1823 w Nîmes, zm. 10 czerwca 1908 Viroflay)^[1] – francuski historyk i filolog^[2].

W 1856 r. doktoryzował się z zakresu nauk humanistycznych. Profesor Collège de France w Paryżu^[1]^[2]. Od 8 czerwca 1876 r. był członkiem Akademii Francuskiej (fotel 26), a od 2 maja 1895 r. był jej sekretarzem^[2].

Odznaczony Legią Honorową w klasie Wielkiego Oficera^[2].

Publikacje

Na podstawie materiału źródłowego^[2]

Le poète Attius, étude sur la tragédie latine pendant la République (1857)
Quomodo Graecos poetas Plautus transtulerit? (1857)
Étude sur la vie et les ouvrages de Terentius Varron (1859)
Étude sur la vie et les ouvrages de M. Terentius Varron (1861)
Cicéron et ses amis. Étude sur la société romaine du temps de César (1865)
Cicéron et ses amis (1866)
La religion romaine d’Auguste aux Antonins (1874)
L’opposition sous les Césars (1875)
Promenades archéologiques. Rome et Pompéi (1880)
Nouvelles promenades archéologiques. Horace et Virgile (1886)
Madame de Sévigné (1887)
La fin du Paganisme. Études sur les dernières luttes religieuses en Occident au IVe siècle (1891)
Saint-Simon (1892)
L’Afrique romaine. Promenades archéologiques en Algérie et en Tunisie (1895)
Tacite (1903)
La conjuration de Catilina (1905)
Les grandes institutions de France. L’Institut de France (1907)
L’Académie française sous l’Ancien Régime (1909)

↑ ^a ^b Gaston Boissier (fr.). Katalog Biblioteki Narodowej Francji. [dostęp 2022-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-20-01)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Gaston Boissier (fr.). Akademia Francuska. [dostęp 2022-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-19)].