Gaston Eyskens

Gaston Eyskens
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gaston François Marie Eyskens

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1905
Lier

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1988
Leuven

Premier Belgii
Okres

od 11 sierpnia 1949
do 8 czerwca 1950

Przynależność polityczna

PSC-CVP

Poprzednik

Paul-Henri Spaak

Następca

Jean Duvieusart

Premier Belgii
Okres

od 26 czerwca 1958
do 25 kwietnia 1961

Przynależność polityczna

PSC-CVP

Poprzednik

Achille Van Acker

Następca

Théo Lefèvre

Premier Belgii
Okres

od 17 czerwca 1968
do 26 stycznia 1973

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Partia Ludowa

Poprzednik

Paul Vanden Boeynants

Następca

Edmond Leburton

Odznaczenia
Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Komandor Orderu Leopolda II (Belgia)

Gaston François Marie Eyskens (ur. 1 kwietnia 1905 w Lier, zm. 3 stycznia 1988 w Leuven[1]) – belgijski i flamandzki polityk, długoletni parlamentarzysta, minister, trzykrotny premier Belgii stojący na czele sześciu gabinetów.

Życiorys

Kształcił się w Stanach Zjednoczonych, w 1927 uzyskał magisterium na Uniwersytecie Columbia. Ukończył także ekonomię (1930) oraz nauki społeczne i polityczne (1931) na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium[1]. Od 1931 pracował jako nauczyciel akademicki na tej uczelni[2]. Działał w partii katolickiej[1], a później w powstałej na jej bazie chadeckiej PSC-CVP[3]. Po jej podziale na partie językowe należał do Chrześcijańskiej Partii Ludowej[3][4]. W 1939 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w sześciu kolejnych wyborach, członkiem izby niższej federalnego parlamentu był do 1965. Następnie trzykrotnie wybierany do Senatu, w którym zasiadał do 1973. W latach 1971–1973 był członkiem Cultuurraad (organu poprzedzającego powstanie Rady Flamandzkiej)[4].

Trzykrotnie sprawował urząd ministra finansów (1945, 1947–1949, 1965–1966), w 1950 krótko pełnił funkcję ministra finansów. Od sierpnia 1949 do czerwca 1950, od czerwca 1958 do kwietnia 1961 oraz od czerwca 1968 do stycznia 1973 zajmował stanowisko premiera, kierując łącznie sześcioma gabinetami[1][2][4]. Za pierwszym razem ustąpił w związku z kryzysem dotyczącym sytuacji króla Leopolda III. W 1960 jego rząd uznał niepodległość Konga Belgijskiego. W 1970 przyczynił się istotnie do przyjęcia reformy konstytucyjnej, jednak brak postępów w jej wdrażaniu doprowadził do jego późniejszej rezygnacji. Ostatecznie w czerwcu 1973 zakończył swoją wieloletnią aktywność polityczną[1].

Odznaczony m.in. Orderem Leopolda II III klasy (1946) oraz Orderem Korony I klasy (1954)[1].

Był ojcem polityka Marka Eyskensa, który również pełnił funkcję premiera Belgii.

Przypisy

  1. a b c d e f Gaston Eyskens (niderl.). odis.be. [dostęp 2020-09-16].
  2. a b Gaston Eyskens (niderl.). premier.fgov.be. [dostęp 2020-09-16].
  3. a b Leaders of Belgium (ang.). zarate.eu. [dostęp 2020-09-16].
  4. a b c Gaston Eyskens (niderl.). vlaamsparlement.be. [dostęp 2020-09-16].

Media użyte na tej stronie

BEL Order of Leopold II - Commander BAR.png
Baretka Komandora Orderu Leopolda II
Gaston Eyskens (1969).jpg
Autor: Bert Verhoeff / Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Benelux Regeringsconferentie in Congresgebouw, Den Haag links Gaston Eyskens (premier Belgie), premier de Jong en Pierre Werner (premier Luxemburg)
  • 28 april 1969