Gazeta Kielecka
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Wydawca | Michał Goldhaar[1] |
| Pierwszy numer | 1875 |
| Ostatni numer | 1939 |
| Redaktor naczelny | Leon Gautier[1] |
| OCLC | 749289020 |
Gazeta Kielecka – czasopismo wydawane w Kielcach od 1870 do 1939 roku, ukazujące się dwa razy w tygodniu, w środy i niedziele.
Gazeta Kielecka została założona z inicjatywy naczelnika powiatu kieleckiego Leona Gautiera oraz kieleckiego księgarza i społecznika Morica Goldhaara. Pierwsze numery pisma drukowano w drukarni Edwarda Kołakowskiego.
Ze względu na duże koszty wydawania, oraz charakter pisma, które miało służyć programowi pracy organicznej, Gazeta Kielecka ukazywała się dwa razy w tygodniu, w niedziele i środy. Obawiano się głównie małego zainteresowania planowanym wydawnictwem i niewielkiej liczby prenumeratorów[2]. Ponieważ ówczesne Kielce liczyły niespełna 7000 mieszkańców, redaktorzy pisma zdecydowali rozszerzyć granicę swojej działalności na obszar całej guberni kieleckiej[3].
Pierwszy numer Gazety Kieleckiej ukazał się 2 października 1870 roku. Trzonem pisma były artykuły z wiadomościami lokalnymi, felietony popularnonaukowe i ekonomiczne. Istotną część zajmowały artykuły dotyczące zmian prawa i przepisów w guberni kieleckiej, które dotyczyły żywotnych interesów mieszkańców (jak choćby zmiana przepisów dotyczących ubezpieczeń od pożarów). Gazeta Kielecka miała być poświęcona głównie potrzebom i interesom miejscowym. Wiadomości polityczne były przedstawiane skrótowo, na ostatnich stronach Gazety.
Dostępna była prenumerata pisma: półroczna w cenie 3 rubli, kwartalna w cenie 1 rubla i 50 kopiejek i miesięczna kosztująca 50 kopiejek. Pojedynczy numer Gazety kosztował 10 kopiejek.
Od początku swojego istnienia redakcja Gazety Kieleckiej dała swoim czytelnikom możliwość polemiki z zawartymi w artykułach przekonaniami autorów, zachęcając do przysyłania własnych opinii, które obiecano bez zastrzeżeń drukować[4].
Ostatni numer Gazety Kieleckiej ukazał się 15 października 1939 roku i zawierał głównie ogłoszenia niemieckich władz okupacyjnych.
Przypisy
- ↑ a b WorldCat (ang.). [dostęp 2019-12-21].
- ↑ Zainteresowanie czytelnictwem gazet i periodyków w guberni kieleckiej w tym okresie zaczynało dopiero rozwijać się. Z informacji podanych przez Jana Kantego Gregorowicza w Kalendarzu kieleckim z 1870 roku wynika, że na 7000 mieszkańców miasta Kielc, 1000 osób prenumerowało periodyki na miejscowej poczcie i w księgarni Moryca Goldhaara; patrz Gazeta Kielecka, R. 1, nr 2, s. 13 w:Świętokrzyska Biblioteka Cyfrowa
- ↑ Gazeta Kielecka, 1870, R.1, nr 1, s. 2, w: Świętokrzyska Biblioteka Cyfrowa
- ↑ «Ponieważ jedynym organem miejscowym jest Gazeta Kielecka, która podnosząc wszystkie kwestje żywotne, spółeczne, i t. d., i oceniając je według własnych przekonań, może nie odpowiadać przekonaniom czytających, przeto słusznym jest aby każdy miał możność publicznie wystąpić ze zdaniem własnem choćby wprost przeciwnem naszemu... Dlatego upraszamy wszystkich miłujących prawdę i dbających o jej odszukanie, aby nam raczyli nadesłać wszelkie reklamy przeciwko pismu naszemu, które przyrzekamy bez własnych zastrzeżeń, oprócz obrony własnej, w całości zamieszczać w szpaltach Gazety Kieleckiej», patrz: Gazeta Kielecka, 1870, R.1, nr 2, s. 9, w: Świętokrzyska Biblioteka Cyfrowa
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).