Gazeta Lwowska (1810–1939)

Gazeta Lwowska
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 II Rzeczpospolita

Adres

ul. Józefa Bartłomieja Zimorowicza 15,
Lwów

Wydawca

Polska Agencja Telegraficzna

Pierwszy numer

1810

Ostatni numer

1939

Redaktor naczelny

Mikołaj Michalewicz[1], Adolf Rudyński, Władysław Łoziński, Adam Krechowiecki, Stanisław Rossowski, Aleksander Wareński, Edward Kozłowski (do 31.08.1939)

Gazeta Lwowska – polski dziennik wydawany w latach 1810–1939 we Lwowie.

Była wydawana we Lwowie w okresie zaboru austriackiego (była oficjalnym organem władz)[2], a od 1918 w II Rzeczypospolitej.

W latach 1810–1918 „Gazeta Lwowska” była organem prasowym władz zaboru austriackiego i początkowo ograniczała się do publikowania ogłoszeń urzędowych, jednak od 1873 roku, kiedy stanowisko redaktora naczelnego objął Władysław Łoziński (jego poprzednikiem był Adolf Rudyński[3]), zamieszczała wiadomości krajowe i zagraniczne oraz felietony, a od kolejnego roku publikowała stały dodatek miesięczny „Przewodnik Naukowy i Literacki” poświęcony literaturze, historii, geografii, etnografii i ekonomii. Z „Gazetą Lwowską” współpracowali m.in. Adam Krechowiecki, Ludwik Kubala, bracia Walery i Władysław Łozińscy, Karol Szajnocha, Józef Szujski, Alfred Wysocki, Stanisław Zachariasiewicz[4].

Po wybuchu I wojny światowej, we wrześniu 1914 roku, wobec ofensywy armii rosyjskiej i okupacji Lwowa, redakcja „Gazety Lwowskiej” na krótko (do czerwca 1915) przeniosła się do Nowego Sącza.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ukazywała się przez cały okres istnienia II Rzeczypospolitej od 1918 do 1939. Redakcja pisma mieściła się przy ówczesnej ulicy Józefa Bartłomieja Zimorowicza 15 na pierwszym piętrze budynku (obecna ulica Dżochara Dudajewa[5]).

Od 1 marca 1934 do 9 sierpnia 1939 dzierżawcą i redaktorem naczelnym Gazety Lwowskiej był Aleksander Wareński[6].

Dziennik ukazywał się „każdego powszedniego dnia popołudniu”. Do 31 sierpnia 1939 dziennik miał cztery strony, a cena wydania gazety wynosiła 10 groszy[7]. Do tego czasu wydawcą była Polska Agencja Telegraficzna, druk wykonywała Drukarnia „Słowa Polskiego”, a funkcję redaktora pełnił Edward Kozłowski[8]. Ostatni numer ukazał się 12 września 1939 r.[9]

Przypisy

  1. Antoni Knot: Michalewicz Mikołaj (1792–1846). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XX. Kraków, 1972, s. 572.
  2. Gazeta Lwowska. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2014-11-21].
  3. † Władysław Łoziński. „Gazeta Lwowska”, s. 5–6, nr 115 z 22 maja 1913. 
  4. Stopka informacyjna. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 273 z 6 grudnia 1921. 
  5. Nazwy ulic Lwowa. lwow.com.pl. [dostęp 2015-06-25].
  6. Ś. p. Aleksander Wareński. „Gazeta Lwowska”, s. 2, 3, nr 179 z 10 sierpnia 1939. 
  7. Stopka redakcyjna. „Gazeta Lwowska”, s. 1, nr z 31 sierpnia 1939. 
  8. Stopka redakcyjna. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr z 31 sierpnia 1939. 
  9. Początek wojny w prasie lwowskiej, kuriergalicyjski.com [dostęp 2019-08-14].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).