Gebhard z Salzburga

Gebhard
Ilustracja
Manegold von Lautenbach przekazujący swoje dzieło arcybiskupowi Gebhardowi, Liber ad Gebehardum, XII w.
Data urodzenia

ok. 1010

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1088
Hohenwerfen

Arcybiskup Salzburga
Okres sprawowania

1060-1088

Wyznanie

katolicyzm

Sakra biskupia

30 lipca 1060

Gebhard (ur. ok. 1010, zm. 15 czerwca 1088 w Hohenwerfen[1]) – arcybiskup Salzburga w latach 1060-1088[2].

Życiorys

Gebhard pochodził z rodziny szlacheckiej[2]. Ojcem Gebharda był Chadold (Chadoldus), a jego matką Azala[1][2].

W dniu 4 maja 1055 roku Gebhard został wyświęcony na kapłana przez arcybiskupa Salzburga Baldwina[2]. Gebhard został nadwornym kapelanem Henryka III. Udał się jako wysłannik cesarski do Konstantynopola[1]. Od 13 września 1058 do 1 grudnia 1059 roku pełnił funkcję kanclerza[2]. 30 lipca 1060 roku został wyświęcony na arcybiskupa archidiecezji salzburskiej, natomiast 22 lutego 1062 roku otrzymał paliusz od papieża Aleksandra II[2]. Zniósł ulgi zmniejszające dziesięcinę dla Słowian oraz dokonał reorganizacji systemu parafialnego w Karyntii[1]. Zbyt duża rozległość powierzonej mu archidiecezji skłoniła Gebharda do utworzenia (za zgodą papieża i króla) sufraganii w Gurk w 1072 roku[2]. W 1074, dzięki zapisowi Emmy z Gurk, założył opactwo w Admont[3]. Kazał również rozbudować twierdze Hohensalzburg, Hohenwerfen i Friesach.

Początkowo w sporze o inwestyturę stanął po stronie króla Henryka IV, jednak w późniejszym czasie poparł papieża Grzegorza VII oraz antykróla Rudolfa Szwabskiego[2]. Gebhard nie chciał pojednać się z królem Henrykiem IV i w 1077 roku opuścił Salzburg[2]. Kolejne dziewięć lat spędził w Szwabii i Saksonii[1]. Gebhard próbował pozyskać biskupów dla wspierania papieża Grzegorza VII[1]. Mógł wrócić do Salzburga dopiero w 1086 roku. Arcybiskup zmarł 15 czerwca 1088 roku w zamku Hohenwerfen. Został pochowany w opactwie Admont[2].

Zainicjowany w 1629 roku proces kanonizacyjny Gebharda nigdy nie został zakończony[1]. Arcybiskup Gebhard bywa przedstawiany z jednorożcem[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Kurt Reindel: Gebhard. W: Neue Deutsche Biographie. T. 6: Gaál – Grasmann. Berlin: Duncker & Humblot, 1964, s. 116. (niem.)
  2. ↑ a b c d e f g h i j Heinrich von Zeißberg: Gebhard. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 8: Friedrich I. von Sachsen-Altenburg – Gering. 1878, s. 472-475. (niem.)
  3. ↑ Nadia Togni: Italian giant bibles: The circulation and use of the book at the time of the ecclesiastical reform in the eleventh and twelfth centuries. W: Writing Europe, 500-1450: Texts and contexts. 2015, s. 73. ISBN 978-1-84384-415-0. [dostęp 2019-09-11]. (ang.)
  4. ↑ Gebhard von Salzburg (niem.). Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2019-09-11].

Media użyte na tej stronie

Hs. Rastatt 27, Blatt 1r.jpg
Manegold von Lautenbach, Liber ad Gebehardum. 12. Jh., aus Kloster St. Johann in Blaubeuren, Badische Landesbibliothek, Hs. Rastatt 27, Blatt 1r