Gedko Sasinowic
| Data urodzenia | ok. 1160 |
|---|---|
| Data śmierci | 1223 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Nominacja biskupia | ok. 1206 (biskup płocki) |
| Sakra biskupia | brak danych |
Gedko I, Gedko Sasinowic[1], (ur. ok. 1160, zm. 1223) – biskup rzymskokatolicki.
Życiorys
Gedko albo Gedeon, potomek Wojsława, protoplasty rodu Powała herbu Ogończyk[2] Scholastyk płocki, prepozyt kapituły katedralnej krakowskiej od 1189. Ok. 1206 został biskupem Płocka. Przez część kapituły krakowskiej został wybrany na biskupa krakowskiego w 1207 obok mistrza Wincentego. Papież na stolicę biskupią zatwierdził Wincentego. Gedko występuje w dokumencie z 5 sierpnia 1222, w którym odstąpił biskupowi pruskiemu Chrystianowi jurysdykcję kościelną w ziemi chełmińskiej i lubawskiej. Ponadto odstąpił również dziesięciny i majątki należące do biskupstwa płockiego na tym terenie. Nadanie to służyło jako udostępnienie terenu pod bazę dla akcji misyjnej w Prusach. Darowiznę tę zatwierdził papież Honoriusz III w bulli Cum a nobis petitur w 1223.
Przypisy
- ↑ Tak w literaturze naukowej, np. Anna Baranowska w: "Przegląd Historyczny", R. 99, 2008, Nr 1.
- ↑ Starsza historiografia przyjmuje, że pochodził z rodu Gryfitów-Świebodziców, tak Antoni Małecki Studya heraldyczne, t. I, Lwów 1890, s. 277-284.
Bibliografia
- B. Kumor, Granice diecezji płockiej, "Studia Płockie", T. 3: 1975, cz. 1.