Gekon turecki

Gekon turecki

Hemidactylus turcicus[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Rodzina	gekonowate
Podrodzina	Gekkoninae
Rodzaj	Hemidactylus
Gatunek	gekon turecki
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Gekon turecki (Hemidactylus turcicus) – gatunek gada z rodziny gekonów występujący w południowej i południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego i południowej Francji, na północno-wschodnim wybrzeżu Adriatyku, Półwyspie Bałkańskim, a także na wyspach Morza Śródziemnego i Egejskiego. Występuje też na Wyspach Kanaryjskich, w Azji Mniejszej i na Półwyspie Arabskim. Został zawleczony także do Ameryki Północnej i Środkowej.

Wygląd

Ubarwienie gekona jest zmienne, zależy od środowiska i nastroju zwierzęcia. Zazwyczaj waha się od brązowo-różowego po żółty. Na grzbiecie brązowy wzór, ogon paskowany. Brzuch jasny, białawy. Łuski drobne, pomiędzy nimi znajdują się rzędy dużych tarczek. Ciało smukłe, na palcach znajdują się przylgi umożliwiające zwierzęciu wspinanie się po stromych powierzchniach.

Średnie wymiary

• Długość ciała - do 12,5 cm.

Biotop

Żyje w wielu różnorodnych siedliskach, zarówno na nizinach, jak i w górach. Może zamieszkać w pobliżu siedzib ludzkich.

Tryb życia

Nocny, lądowy tryb życia.

Pożywienie

Żywi się owadami i pajęczakami, rzadko zjada małe jaszczurki. Czasem korzysta ze sztucznych źródeł światła, by łowić zwabione blaskiem owady.

Rozmnażanie

Zwierzę rozmnaża się od kwietnia do sierpnia. Samica składa 2-3 jaja w szczelinach i zagłębieniach skalnych. Młode wykluwają się po 37-45 dniach.

Przypisy

Bibliografia

• Joanna Mazgajska – Płazy i gady Europy