Gelliusz Maksymus

Gellius Maximus (zm. 219) – przywódca buntu na wschodzie cesarstwa za rządów Heliogabala.

Był synem Lucjusza Gelliusza Maksymusa, lekarza i członka senatu[1]. Służył jako oficer w legionie IV Scythica w Syrii i wykorzystał zamęt w czasie rządów Heliogabala, by wzniecić bunt w oddziałach. Wystąpienie to szybko stłumiono, a Gelliusza Maksymusa zgładzono[2][1].

Przypisy

  1. ↑ a b Nutton 1971 ↓, s. 262.
  2. ↑ Kasjusz Dion ↓, Historia rzymska LXXIX, 7.

Bibliografia

  • Vivian Nutton. L. Gellius Maximus, Physician and Procurator. „The Classical Quarterly”. 21 (1), s. 262–272, 1971. ISSN 0009-8388. JSTOR: 637840 (ang.). 
  • Kasjusz Dion: Historia rzymska.